پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی جمهوری اسلامی ایران

یکی از دلایل واهی رژیم بعث عراق برای تجاوز به ایران، اختلاف بر سر مرزها بود. پس از نزدیک به ۸ سال جنگ نابرابر که تمام موجودیت رژیم عراق در خطر قرار گرفت، آمریکا و دیگر متحدان عراق عملا وارد جنگ شدند و حضرت امام خمینی (ره) با در نظر گرفتن مصالح عالی نظام اسلامی و با درک توطئه گسترده آمریکا و غرب برای سرکوبی انقلاب اسلامی پس از مشورت با شورای عالی نظامی و مسئولین مملکتی، قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت را پذیرفتند.
شورای امنیت در این قطعنامه، دو کشور ایران وعراق را به برقراری آتش‌بس وصلح دعوت کرده بود. جمهوری اسلامی ایران به دلیل ویژگی‌های مثبت برخی از مفاد این قطعنامه به ویژه بندهای معرفی متجاوز و پرداخت غرامت جنگی، موافقت خود را با پذیرش آن اعلام کرد اما با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط جمهوری اسلامی ایران، رژیم عراق که خود نیز آن قطعنامه را پذیرفته بود تا زمان برقراری آتش بس رسمی در مرداد ماه سال ۱۳۶۷ شمسی به تهاجمات خود علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه داد و خوی تجاوزگری خود را بار دیگر آشکار ساخت.
پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از طرف ایران، آتش بس میان طرفین از تاریخ ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ برقرارشد. شورای امنیت در تاریخ ۱۸ مرداد ۶۷ قطعنامه‌۶۱۹ را تصویب کرد که به موجب آن گروه ناظران نظامی ایران و عراق و سازمان ملل که از حدود ۴۰۰ نفر از ۲۵ ملیت مختلف تشکیل شده بود در دو کشور مستقر شدند.

منبع : روزنامه رسالت