بررسی شیوع اورژانس های پزشکی حین درمان دندانپزشکی

● زمینه و هدف:
وقوع اورژانس پزشکی در بیمارانی که تحت درمان دندانپزشکی قرار دارند، امری محتمل و در صورت عدم آمادگی و احیانا عدم تشخیص صحیح برای جان بیمار مخاطره آمیز است. این مساله علی الخصوص در بیمارانی که دارای زمینه های سیستمیک بوده و احیانا موضوع را به دندانپزشک خود یادآوری نکرده اند، می تواند حادثه را پیچیده کند. دندانپزشک در طی دوره آموزشی خود باید کاملا با علائم این اورژانس ها و چگونگی برخورد با آنها آشنا شود. هدف از این مطالعه تعیین انواع اورژانس های شایع و ارتباط آنها با نوع درمان دندانپزشکی بخش های جراحی دهان، پریودنتیکس، اندودنتیکس و ترمیمی بوده و جمع آوری اطلاعات در پرسشنامه طرح انجام شده است.
● روش بررسی:
نوع مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی تحلیلی بوده و روی کلیه بیماران صرف نظر از جنسیت که در طی یک سال از مهر ماه سال ۱۳۸۱ به بخش های چهارگانه فوق در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده بودند، انجام شده است. در این مدت کلا ۱۲۶۶۰ بیمار با تفکیک بخش جراحی، ۴۴۸۰ نفر (۳۵.۴%)، پریودنتیکس، ۲۵۶۰ نفر (۲۰.۲%)، اندودنتیکس، ۲۲۴۰ نفر (۱۷.۷%)، ترمیمی و ۳۳۸۰ نفر (۲۶.۷%) تحت درمان قرار گرفتند.
● یافته ها:
نتایج نشان داد در طول مدت مطالعه جمعا ۷۲ مورد اورژانس دیده شد، این تعداد به ترتیب در بخش جراحی، ۳۶.۱%، در بخش پریودنتیکس، ۲۳.۶%، در بخش اندودنتیکس، ۲۰.۸%، و در بخش ترمیمی، ۱۹.۴% اورژانس پزشکی اتفاق افتاد. بیشترین نوع حادثه سنکوپ وازودپرسور با ۳۹ مورد و سپس ارتواستاتیک با ۱۹ مورد، سندرم هیپرونتیلاسیون با ۳ مورد، مسمومیت با داروی بی حسی ۲ مورد، هیپوگلیسمی ۲مورد و یک مورد برونکواسپاسم و یک مورد تشنج مشاهده شد.
● نتیجه گیری:
وقوع اورژانس در خانم ها و در کمتر از سن ۴۰ سال بیشتر دیده شد. همچنین تشخیص صحیح و اقدام درمانی صحیح در ۱۰۰% موارد مشاهده گردید.

محمد رمضانیان
توفیق یاری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی