مانور در ایران: بلوف در سر حد نا امیدی یا نمایش قاطعیت؟

مانور عظیم نظامی-دریایی "پیامبر اعظم (ص)" که در ایران برگزار شد، بازتاب بسیار گسترده ای داشت. بسیاری از کارشناسان در راستای صحبت های بی پایان در رابطه با دخالت نظامی آمریکا در حل مشکل هسته ای ایران، این مانور را نمایش قاطعیت ایران با تکیه بر توان نظامی نامیدند، سایرین نیز آن را تلاشی نه خالی از بلوف، برای تبدیل آرزوی ایران به حقیقت خواندند.
آیا این واقعیت دارد که در روند این مانور، آنطور که مطبوعات ایرانی تاکید می کنند، جدیدترین مدل تسلیحات و تجهیزات جنگی آزمایش شدند که برخی از آنان بنا به تایید ایران، در جهان همتایی ندارند؟
پرتاب موشک ضدهوایی "میثاق-۱" که دارای سیستم هدایت گرمایی است و بواسطه سرعت بالا و قابلیت مانور خود از سایرین ممتاز می شود، بطور موفقیت آمیزی انجام شد.
همچنین پرتاب موشک کلاس "خشکی-دریا" (کوثر) با برد کوتاه و متوسط نیز انجام شد. این موشک به سیستم کنترل هدف از راه دور مجهز است و همزمان دارای سیستم جستجو گر نیز می باشد و وسایط جنگ رادیو الکترونی هم بر آن تاثیری ندارد. "قایق پرنده" مدرنی که توانایی پرواز در ارتفاعات پایین بر روی سطح آب را دارد نیز آزمایش شد که می تواند سرعت خود را تا ۱۰۰ گره دریایی در ساعت افزایش دهد.
همچنین پرتاب موشک بالستیک جدید "فجر-۳" که برای رادارهای دشمن غیر قابل رویت است صورت گرفت و آزمایش اژدر "حوت" با سرعت فوق العاده ۱۰۰ متر در ثانیه در زیر آب نیز انجام شد.
در کل ایران به جهان فهماند که آماده جنگ است و "کوچکترین دست درازی به منافع ایران در خلیج فارس با پاسخی قاطعانه از روی آب، از زیر آب، از هوا، از جزایر و از سواحل روبرو خواهد شد".
ایران "بطور کامل این منطقه از خلیج فارس را تحت کنترل خود دارد که از طریق آن تقریباً ۸۰% از تمامی نفتی که در این منطقه استخراج می شود، عبور می کند". به عبارت دیگر، تهران باری دیگر یادآوری نمود که در صورت لزوم، بلد است تنگه هرمز را با غرق کردن چند نفتکش در آن متوقف سازد و به همین وسیله جهان را از ۸۰% منابع هیدروکربنی که در این منطقه استخراج می شوند، محروم کند.
اصلی ترین مخالفین ایران یعنی آمریکا و اسرائیل، بسیار شکاکانه نسبت به این نمایش قدرت ایران برخورد کردند. به عقیده آنان تهران آگاهانه بلوف می زند و بطور آشکار در توانایی های نظامی خود مبالغه می کند که این بعلت وجود تهدید به اعمال تحریم از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه آن است.
این هم بی منطق نیست. بالاخص که اگر توان نظامی نمایش داده شده توسط ایران را با توانایی های شش گروه ناو هواپیمابر آمریکا که چهار گروه آن در خلیج فارس استقرار دارند و دو گروه در ساحل جنوبی دریای مدیترانه هستند، مقایسه نمود.
در هر گروه ناو هواپیمابر آمریکا ۸۰-۹۰ جنگنده جدید وجود دارند، در برابر ۳۶۰ هواپیمای قدیمی نیروی هوایی ایران که وضعیت ۴۰-۶۰% از آنان طوری است که طبق ارزیابی کارشناسان نیاز به بهینه سازی دارند. با وجود چنین نسبتی، برای پنتاگون حکمفرمایی در هوا نه تنها در خلیج فارس، بلکه کلاً در منطقه امری مسلم است، همان طور که در اشغال عراق شاهد آن بودیم. جای تردید نیست که ناوگان هوایی آمریکا، بعید است که حتی یک دستگاه مشکوک و نامطلوب شناور در تنگه هرمز را بحال خود باقی بگذارد، و موشک بالستیک فجر-۳ و اژدر مافوق سرعت "حوت" که نظامیان ایران روی آن بسیار حساب می کنند، تنها از روی وسایط شناور پرتاب می شوند.
بطور مشخصی توانایی های نظامی ایران در برابر ۶ گروه ناو هواپیمابر آمریکا و همچنین از سایر لحاظ و از جمله نفرات نیز خواهد باخت. پس برگزاری مانور نظامی توسط ایران چه هدفی می توانست داشته باشد؟
بعید است که لازم باشد آن را بلوف آنهم در سر حد ناامیدی نامید. مخصوصاً اگر همان طور که بسیاری از کارشناسان تایید می کنند، توجه داشته باشیم که عملیات نظامی علیه ایران، دیگر آن چندان هم دور نیست.
ایران هنوز فرصت دارد که فکر کند و با شورای امنیت سازمان ملل متحد و آمریکا معامله کند و چانه بزند، هنوز فرصت دارد که قاطعیت خود را با ایستادگی بر حق خود برای غنی سازی اورانیوم در چارچوب برنامه های هسته ای خود نشان دهد. به احتمال زیاد آمریکا زودتر از ماه سپتامبر حمله نظامی علیه ایران را آغاز نمی کند، البته اگر کلاً قصد آن را داشته باشد.
به گفته "جیمز جونز" ژنرال ناتو، نیروهای بین المللی کمک به ثبات در افغانستان ISAF همان طور که پیش از این برنامه ریزی شده بود، تمامی قلمروی این کشور را در ماه های اکتبر-نوامبر سال جاری تحت کنترل خود می گیرند، و در ماه اوت، بعید است که آمریکا عملیات نظامی را در ایران، بدون متقاعد شدن به این که "آتش" آنان در افغانستان بطور کامل خاموش شده است، آغاز کند. از سوی دیگر، آمریکا دست خودش هم نیست که آغاز این عملیات را بطول بیندازد، چرا که متوجه است انتخابات کنگره آمریکا در ماه نوامبر برگزار خواهد شد. در این صورت بهترین زمان برای آغاز این عملیات در ماه های سپتامبر-اکتبر خواهد بود.
به همین دلیل ایران هنوز وقت دارد که نه تنها قاطعیت خود را نشان دهد، بلکه در عین حال مسائلی معین را نیز حل کند. مثلاً جامعه جهانی را به بیهوده و بی معنا بودن و مهم تر از همه غیر قانونی بودن تلاش های آمریکا برای وادار ساختن ایران به امتناع از حق خود برای غنی سازی اورانیوم متقاعد کند؛ تلاش کند تا شورای امنیت سازمان ملل متحد را به بازگرداندن پرونده هسته ای ایران تنها و مطلقاً تحت نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی متقاعد کند، در عین حال از سوی خود تخفیفاتی را در مذاکرات با سه کشور اروپایی وعده دهد و از جمله به پروتکل الحاقی قرارداد منع گسترش سلاح هسته ای (ان پی تی) که به بازرسین آژانس بین المللی انرژی اتمی اجازه می دهد تا بطور ناگهانی از تاسیسات هسته ای ایران بازدید بعمل آورند، بازگردد.
و بالاخره این که چه دلیلی دارد که ایران اعصاب واشنگتن را قلقلک ندهد و نشان ندهد که آمریکا آن قدرها هم ابرقدرتی جهانی نیست، دست کم در منطقه ای که ایران مشخصاً مدعی صدر نشینی در آن است. برای چه آمریکا را مجبور نکند که منافع ایران را نیز به حساب آورد؟
و مسئله نیز دقیقاً همین است و فعلاً تهران این طور که دیده می شود، قصد ندارد بدون جنگ به آمریکا تخفیف بدهد. نتیجتاً گذر زمان، زمانی نه چندان طولانی، نشان خواهد داد که عبارت "بلوف در سر حد نا امیدی و یا نمایش قاطعیت؟" همین طور باقی خواهد ماند و یا اینکه جای خود را این بار بدون علامت سوال تغییر داده و بصورت "نمایش قاطعیت یا همان بلوف در سر حد نا امیدی" خواهد بود؟

منبع : خبرگزاری نووستی روسیه