۷ ژوئن سال ۱۸۱۸ ـ آغاز چاپ نظرات و نامه های مردم در نشریات و .....

هفتم ژوئن ۲۰۰۵ کار انتشار نامه های مردم و نظرات دیگران در نشریات چاپی ۱۸۷ ساله شد ، عاملی که رادیو ـ تلویزیونها قادر به رقابت در آن زمینه با روزنامه ها نیستند.
نشریات عمومی هفتم ژوئن سال ۱۸۱۸ تصمیم به باز کردن صفحه ای برای چاپ نامه ها و نظرات مردم گرفتند و شرایط آن را هم تعیین کردند. این تصمیم که توسط ناشران نشریات شهر لندن گرفته شده بود بعدا عمومیت یافت و باعث توجه جمع دیگری از مردم به روزنامه ها و نیز بالا رفتن اهمیت نشریات در نظر مقامات شد. قبلا هم نامه های مردم به صورت پراکنده در جراید به چاپ می رسید، ولی صفحه خاصی که بعدا «نامه به سردبیر» عنوان گرفت در آنها وجود نداشت. در قرن ۲۰ رادیو ــ تلویزیونها کوشیدند تا در این امتیاز رسانه های چاپی شریک شوند، ولی هنوز در این کار موفق نبوده اند و نتوانسته اند در این زمینه با روزنامه ها آن طور که انتظار داشتند رقابت کنند زیرا که در روزنامه ها، این مردمند که نظرات خود و کمبودها را گزارش می کنند ولی شبکه های تلویزیونی با دوربین و خدمه و برنامه ریزی قبلی و تحمل هزینه سنگین باید بروند و با زحمت این نظرات را (اگر بتوانند) جمع آوری کنند و در وقت محدودی که برای پخش دارند، انتشار همه نظرات امکان پذیر نیست و باعث عدم رضایت اصحاب نظر می شود و نتیجه معکوس دارد.
در پی باز شدن صفحات نظرات و انتقادهای مردم، هر دولت برای این که این انتقادها و ناله ها بدون پاسخ نماند و عقده نشود و نیز نظرات و اندرزها هدر نرود از سازمانهای خود خواست که فردی را مامور جمع آوری و طبقه بندی این نظرات و نامه ها از لابلای روزنامه ها کند و آنها را به اطلاع وزیر مربوط و رئیس دولت برساند که به تدریج این وظیفه، جزیی از کار روزانه دفاتر روابط عمومی شد و این دفاتر رابط میان صاحب نظر و روزنامه از یک طرف و دولت از طرف دیگر قرار گرفتند و پاسخ ها و اقدامات را اخذ و برای اطلاع عموم به روزنامه ها دادند که همچنان ادامه دارد. بی پاسخ ماندن نامه ها علامت کم کاری و یا بی اعتنایی موسسه مربوط نسبت به افکار عمومی بشمار می آید.
در سال ۲۰۰۴ کنگره بین المللی پنجاه و هفتم روزنامه نگاران که در استانبول برگذار شده بود به روزنامه های چاپی که شدیدا گرفتار رقابت شبکه های تلویزیونی و وبلاگها شده اند توصیه کرد که انتشار نامه ها و نظرات افراد را افزایش دهند و مقالات و تحلیل و تفسیرهای بیشتری منتشر کنند و بکوشند که اخبارشان مکمل خبرهای کوتاه رادیو تلویزیونها باشد یعنی بر خبر مطلق، سابقه و نظر اضافه و آن را تکمیل کنند و فیچرنگاری را بهبود و وسعت بخشند و برتعداد عکس و مخصوصا کاریکاتور بیافزایند. با وجود این، طبق آخرین آمار منتشره از سوی وان ( انجمن جهانی روزنامه ها) شمار خوانندگان روزنامه ها در کشورهای پیشرفته که دسترسی مردم به اینترنت بیشتر است همچنان رو به کاهش است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز