یار بد - BAD COMPANY

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : چک و آمریکا
محصول : مایکل براونینگ، مایک استنسن و جری بروکهایمر
کارگردان : جوئل شوماکر
فیلمنامه‌نویس : براونینگ و جیسن ریچمن، برمبنای داستانی نوشتهٔ دیوید هیملستاین و گری گودمن
فیلمبردار : داریوش وولسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : ترور ریبین
هنرپیشگان : آنتونی هاپکینز، کریس راک، پیتر استورمار، گابریل ماچت، کری واشینگتن، آدونی ماروپیس و ماتیو مارش
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۶ دقیقه


̎گیلرد اوکس̎ (هاپکینز) جاسوس سیا، به اتفاق هم‌کارش، ̎کوین پوپ̎ (راک) تصمیم دارند در پراگ، بمبی اتمی به اندازهٔ یک چمدان را از چنگ یک فروشندهٔ روس بازار سیاه (استورمار) به درآورند. درست زمانی‌که این دو باخبر می‌شوند که یک مشتری دیگر هم به دنبال بمب است، آنان را غافل‌گیر می‌کنند و ̎پوپ̎ که سعی دارد از ̎اوکس̎ محافظت کند، به قتل می‌رسد. ̎اوکس̎ مستأصلانه در پی یافتن صاحبان بمب است و ضمناً می‌خواهد به مهاجمانش وانمود کند که ̎پوپ̎ هنوز زنده است تا معامله بتواند در عرض ده روز انجام شود. او به همین منظور اجباراً، برادر دوقلوی او، ̎جیک هیز̎ (راک) ـ تیغ‌زنِ آسمان جل ـ را استخدام می‌کند که سال‌ها از برادش بی‌خبر بوده است. ̎هیز̎ در برابر دست‌مزدی قابل توجه، قبول می‌کند تمرینات سختی را از سر بگذراند و در حالی که در قالب برادرش فرو رفته، در معرض حوادث خطرناکی قرار می‌گیرد تا برای دور کردن خطر اتمی، به ̎اوکس̎ کمک کند. اما دو هم‌کار جدید مدام با هم جروبحث می‌کنند و از اصول و ضوابط شخصی تا ذوق و سلیقه‌شان در موسیقی، با هم اختلاف دارند. در همین حال، قاتل ̎کوین پوپ̎ واقعی، تعدادی قاتل دیگر را دنبال مأموری می‌فرستد که گمان می‌برد هنوز زنده است.
● کلیشهٔ آشنا و نچسب جابه‌جائی آدم‌ها با اخلاق‌های متفاوت، گروگان گرفته شدن دختر مورد علاقهٔ قهرمان ترسو برای عوض شدن او و خنثی شدن یک بمب در یک دهم ثانیه مانده به انفجار بخشی از نشانه‌شناسی فاجعه‌ای به نام رفیق بد است. این‌ها اگر کافی نباشد فیلم یک کمدین بی‌مزه به نام راک دارد که گوئی وظیفه‌اش دقیقه‌ای یک‌بار مزه‌پرانی از روی ̎تایمر̎ است تا حواس تماشاگر را از ضعف‌های اساسی فیلم‌نامه پرت کند. فیلم به لحاظ بصری هم چیز تازه‌ای ندارد و حتی گاه در برخی صحنه‌ها آن‌قدر شبیه دشمن دولت (تونی اسکات، ۱۹۹۸) می‌شود که می‌توان تصور کرد پشت دوربین هر دو فیلم جری بروکهایمر تهیه کننده ایستاده، نه کارگردانانی به نام‌های اسکات و شوماکر. تأسف فیلم دست و پا زدن هاپکینز در این معجون بی‌سروته برای فرار از تیپ شدن شخصیتش است.