خوشحالیم که به المپیک نرفتیم!

۱) از روز پنجشنبه هفته گذشته رقابتهای فوتبال مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن استارت خورد. اغراق نیست اگر ادعا کنیم که مدال بازیهای فوتبال در المپیک، ارزش منحصر به فرد و متمایزی نسبت به سایر نشانهای توزیع شده در این فستیوال بزرگ ورزشی دارد.
بازیهای فوتبال در ویترین المپیک قرار دارد و یکی از مهمترین نمایه های اقتدار ورزشی کشورهای حاضر در این تورنمنت، درخشش در این رشته ورزشی است.
۲) بعد از دو دهه غیبت فوتبال ایران از بازیهای فوتبال المپیک، امروز هیچ کدام از ما نسبت به عدم اعزام ملی پوشان امید فوتبال به پکن، متعجب نیست. ما به نبودن در فوتبال المپیک عادت کرده ایم و اصولاً ترک عادت، مرض می آورد؛ مرضی مثل کار، پشتکار، تلاش، دلسوزی و مدیریت... بگذریم!آنچه اینک اهمیت دارد آن است که جوانان فوتبالیست ایرانی کنج خانه، منزل کرده و مجبور خواهند بود درخشش هم نسلان خارجی خود را از صفحه جعبه جادویی تماشا کنند. با این حال انگار هیچ یک از طرفین بابت این موضوع دلخور نیستند. نه آنها که به جای ما بلیت پرواز به چین را رزرو کرده اند و نه حتی ما که به سهولت هرچه تمامتر حق خود را به اغیار داده ایم!
۳) شاید مایه تعجب باشد، اما انگار روی خاک این وطن هم کسی چندان دلتنگ فوتبال المپیک نیست. اصلاً خوب شد تیم امیدمان را سپردیم به دستان توانای کفاشیان تا نسخه آرزوهایمان را بپیچد.
تقدیم دست و دلبازانه دفتر و دستک ریاست فدراسیون فوتبال هم به علی کفاشیان، دقیقاً دلالت بر رضایت عمومی نسبت به حذف تیم امید ایران از مراحل مقدماتی راهیابی به المپیک پکن دارد!اصلاً ما می خواستیم برویم المپیک چه کار کنیم؟
۴) اگر با ما مخالفید، چشمتان را ببندید و فرض بگیرید تیم امید ایران در حال حاضر در چین به سر می برد.
در آن صورت، اولاً این قیل و قالهای سرسام آور به خاطر ترتیب ندادن مسابقات تدارکاتی مناسب به توان دو می رسید و فضای فوتبال کشور را از این هم مکدرتر می کرد، در ثانی به واسطه کوچ بخش مهمی از ستاره های فوتبال کشورمان به چین، یا مجبور بودیم لیگ را خیلی دیرتر از زمان فعلی آغاز کنیم و یا باید تن به تعامل اجباری تیم ملی با باشگاهها می دادیم و مصایب نق نق کردن تیمها برای ندادن بازیکن به تیم ملی و یا بازیهای متعدد عقب افتاده و اخلال در برنامه بازیها را تحمل می کردیم. تازه فکرش را بکنید هیاهوی پایان ناپذیر فعلی در حوزه سرباز- بازیکن ها در آن صورت تشدید می شد و یک نفر با کفش های آهنی باید دنبال جور کردن مقدمات سفر خارجی ستاره های مشمول می دوید!سرگیجه گرفتید؟!پس چشمتان را باز کنید و در خوشحالی ما به خاطر صعود نکردن به المپیک شریک شوید.
۵) استادان معظم، این گستاخی را بر ما ببخشایند، اما با این اوضاع و احوال ما هزار سال دیگر هم المپیک برو نیستیم. در حیطه کلام از راهیابی به بزرگترین گردهمایی ورزشی جهانیان استقبال می کنیم، در حوزه عمل اما کوچکترین کوشش سختگیرانه ای به این منظور، در دستور کار نداریم.
ما به «بی المپیکی» خو گرفته ایم و متأسفانه به این وضع رضایت داده ایم. اصولاً در ظرفیت اجرایی برنامه های فوتبال ایران، فضایی برای این میهمان ناخوانده در نظر گرفته نشده است. قبول ندارید؟ بروید ببینید سیر آماده سازی تیم المپیکی ۲۰۱۲ لندن در کدام مرحله قرار دارد!

رسول بهروش

منبع : روزنامه قدس