کودک مبتلا به لکنت زبان

اغلب یکی از سئوالاتی که برای والدین کودک مبتلا به لکنت و همچنین آسیب شناسان گفتار شاغل در مدرسه پیش می آید این است که چه زمانی می بایست کار را با یک کودک خردسال مبتلا به لکنت زبان آغاز نمایند و این کودک چه پیشرفتی خواهد داشت . در این زمینه آشنایی با رفتارهای غیرکلامی کودک که مبین خطر شروع لکنت است بسیار مهم است .
مهم ترین این علائم عبارتند از :
۱ - کم رویی - روبرگرداندن
۲ - کاهش درک از خود
۳ - سایر عادات عصبی مثل ناخن جویدن ، خیس کردن و بیش فعالی
۴ - ضعف در مهارتهای اجتماعی
۵ - علائمی از افسردگی و غمگینی
۶ - نگرانی و اضطراب
درمان هر کدام از این علائم که برخی از آنها مستقیماً جزء عوارض لکنت زبان هستند بسیار مهم است و مشخص کننده این واقعیت است که گاهی عوارض بیماری از خود بیماری آزاردهنده تر خواهند شد بسیاری از این عوارض در واقع در طول زمان استقرار می یابند . قبل از اینکه درباره وجود لکنت در کودک تصمیم بگیریم عاقلانه است که تا حد ممکن وی را در بسیاری از موقعیتهای گفتاری هم مشاهده کنیم . بدین ترتیب که بدون این که کودک متوجه حضور ما باشد او را در حین بازی یا هنگام زنگ تفریح زیرنظر بگیریم . شروع اقدامات گفتار درمانی در مراحل ابتدایی موجب خواهد شد که اختلالات زمینه ای از جمله افسردگی و اضطراب کمتر ایجاد شود .
لکنت زبان گر چه یک بیماری رفتاری تلقی می شود ولی به علت تأثیر و مداخله در شکل گیری ارتباط و شخصیت از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . در اینجا لازم است به این نکته اشاره شود که در مواردی علت لکنت زبان ،‌آناتومیک یا مربوط به اختلالات اعصاب بدن می باشد در این موارد گفتار درمانی و درمانهای حمایتی - رفتاری دیگر تأثیر اندکی داشته و یا اصلاً تأثیری ندارند . بهترین نحوه برخورد با لکنت زبان مشاوره با یک متخصص در اولین فرصت و درمان مناسب است در زمینه تشخیص و درمان لکنت زبان کودکان برخورد درمانی باید به نحوی طرح ریزی شود که به اعتماد به نفس کودک لطمه ای وارد نگردد . در پایان ذکر این نکته مهم ضروری است که لکنت زبان به هیچ وجه با بهره هوشی کودک ارتباطی نداشته و این کودکان دارای ضریب هوشی در محدوده طبیعی می باشند .

منبع : واحد مرکزی خبر