«فاکتور ۸» تصویری جدی، موثر و قوی از زن

سریال تلویزیونی «فاکتور ۸» که به تازگی پخش آن از شبکه اول سیما به پایان رسید آمیخته ای از رویدادهای خانوادگی، حادثه ای، شغلی و علمی بود.
«فاکتور ۸» با محوریت داروی «فاکتور ۸» که دارویی برای بیماران هموفیلی است به تصویر درآمد و روایت گر دکتر مائده ایران منش بود که با تحقیقات خود به روش ساخت این دارو در داخل کشور دست یافته بود. البته در راه ساخت با موانع و کشمکش هایی رو به رو شد. فیلم نامه سریال را فیاض موسوی، سینا وزیری و مهرداد نیکنام براساس تحقیقات پزشکی به نگارش درآوردند.
«فاکتور ۸» در ابتدا قرار بود در ۲۱ قسمت در دهه فجر روی آنتن برود. اما به دلیل پایان نیافتن فیلم برداری، پخش سریال به تعویق افتاد. البته نزدیک شدن ایام برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در زمان پخش، باعث شد که سریال به ۱۶ قسمت کاهش پیدا کند. با این وجود و کم شدن قسمت ها، سریال ضرباهنگ کندی داشت. این سریال بازگو کننده تلاش های افراد جامعه ما در دستیابی به علم و فناوری های جدید بود. در سریال عده ای پزشک متخصص هزینه های مادی و معنوی را برای رفع نیاز جامعه صرف کردند و متاسفانه عده ای هم مانند جلایر و عظیم بودند که به دنبال سودجویی و منفعت طلبی، کارشکنی کردند.
در این سریال افراد سودجو موانعی برای گروه متخصص پزشکی ایجاد کردند تا جلوی پیشرفت پروژه را بگیرند که در پایان به موفقیت پروژه انجامید ولی داستان سریال به گونه ای مبتدیانه و ساده به تصویر درآمده بود که بیننده تلویزیون پایان واقعه را حدس می زد. پلان ها بدون منطق روایی، طولانی و کسل کننده بود و مکث های زیادی داشت. در سکانس های خارجی ما شاهد رانندگی بی دلیل و بی منطق شخصیت های متفکر داستان بودیم که کارکرد خاصی نداشت و فقط برای پر کردن فضا و وقت کشی و کش دار کردن قصه به تصویر درآمده بود. البته مضمون جذب سریال بیننده را درگیر می کرد و با خود همراه داشت. در این سریال، زن نه تنها حضور محوری بلکه تصویری جدی، موثر و قوی دارد ضمن این که به برخی از خصلت های بد مانند حسادت دکتر طارمی نسبت به دکتر ایران منش اشاره شده است.
به موازات قصه اصلی «فاکتور ۸» بیننده با پشت صحنه های بازار دارو و دست های پشت پرده در این ماجرا آشنا شد تنوع و حضور بازیگران برجسته و معمایی بودن داستان بر جذابیت سریال افزوده بود ولی شخصیت پردازی کاراکترها و پرداختن به روابط اطرافیان نادیده گرفته شده بود. به طور مثال به رابطه دکتر ایران منش و همسرش «سهیل» خیلی کم رنگ پرداخته شده بود.
▪ رضا کریمی
رضا کریمی، کارگردان این سریال تلویزیونی، که بیشتر فعالیتش ساخت فیلم های سینمایی نظیر «هزاران زن مثل من» و «عشق +۲» بوده است این سریال را با مضمونی پزشکی و دسترسی به داروی «فاکتور ۸» ساخت. اگرچه سریال فیلم نامه ای کامل و قصه نو وتازه ای داشت ولی به تصویر درآمدن قصه طولانی بود.
کریمی می توانست با کم کردن دیالوگ ها و یا صحنه های رانندگی و تند کرد ریتم داستان بر جذابیت آن بیفزاید باتوجه به تعدد شخصیت های محوری، سریال از بازیگران خوب و مطرحی بهره برد و کریمی با درایت و هوشمندی بازیگران را انتخاب کرده بود. در این سریال تخت و یک سویه نبودن نگاه به قهرمان داستان مسئله مهمی بود که شاهد آن بودیم.کریمی شخصیت ها را دوسویه به مخاطب معرفی کرد مانند ایران منش که علاوه بر حس میهن دوستانه اش خصوصیتی منفی چون لجبازی و یک دندگی داشت یا شخصیت دکتر طارمی که علاوه بر زیرکی، خصوصیت منفی حسد را به نمایش گذاشت که این نشان از توانایی بالای کارگردان در به کارگیری بازیگران است.
▪ ستاره اسکندری
ستاره اسکندری سال گذشته در سریال «مرگ تدریجی یک رویا» بازی فوق العاده ای داشت و خوش درخشید. وی در سریال «فاکتور ۸» نقش دکتر مائده ایران منش را بازی کرد. این شخصیت باید به گونه ای به مخاطب معرفی و اثبات می شد که سرنوشت او و پروژه اش که موضوع اصلی داستان است، برای مخاطب مهم جلوه داده می شد تا آن را پی گیری کند ولی اسکندری نتوانست باورپذیر بازی کند و مدام در هنگام ادای دیالوگ های مختلف مهم بودن کار و شخصیت او به بیننده گوشزد می شد. شخصیت پردازی ضعیف این کاراکتر به جای به نمایش گذاشتن شخصیتی باهوش و با دانش زیاد و دانشمند او را فردی ۲ دل، گیج و حواس پرت نشان داد.
در جای جای قصه نیز دیالوگ هایش را آهسته (اسلوموشن) بیان می کرد. اسکندری در بازی نتوانست شخصیت دکتر ایران منش را که دانشمندی بزرگ بود به نمایش بگذارد و بینندگان فقط براساس گفته های شخصیت های سریال باید قبول می کردند که او شخصیت ویژه ای دارد.
▪ دکتر قطب الدین صادقی
نقش جلایر سریال را، دکتر «قطب الدین صادقی» بازی کرد. او کارگردان، نویسنده و مدرس مطرح تئاتر است و حضور کم رنگی در عرصه بازیگری دارد. تداعی کردن شخصیتی منفی که به ظاهر باید شخصیتی مثبت جلوه کند، کار دشواری است ولی دکتر صادقی از پس نقش شخصیتی مقتدر، جدی، زیرک و مرموز به خوبی برآمد.
▪ ناصر ممدوح
حضور «ناصر ممدوح» در نقش پدر دکتر ایران منش چندان دلچسب از آب درنیامد. هرچند او تلاش کرد که حامی دخترش باشد ولی ما بازی سردرگم و منفعلی از او دیدیم. ممدوح یکی از دوبلرهای خوش صدای سیماست مسابقه ۱۰۱ و ۳۰۳ با اجرای وی از شبکه سوم سیما پخش می شود.
▪ پژمان بازغی
«پژمان بازغی» در نقش مهدی، بازی باورپذیری را ارائه داد. بازغی شخصیت فردی فرصت طلب را عین خودی بودن، بیگانه بودن را به زیبایی اجرا کرد. حضور مهدی هم در شرکت و هم در منزل توازن مناسبی را به وجود آورد.
▪ کاوه آهنجان
شخصیت پیچیده منفی و چندشخصیتی عظیم را «کاوه آهنجان» بازی کرد. او در نقش های منفی جا افتاده است. اگرچه شخصیت عظیم در فیلم نامه کم رنگ بود ولی آهنجان به گونه ای نقش را بازی کرد که اگر در هر قسمت بیننده او را نمی دیدید او را جست و جو می کرد.
▪ حسن جوهرچی
کاراکتر به نسبت مثبت قصه سهیل بود که حسن جوهرچی نقشش را ایفا کرد او نیز در به تصویر کشیدن فردی آرام و منطقی به خوبی هنرآفرینی کرد البته در قسمت های آغازین سریال بیننده در شخصیت پردازی این شخصیت سردرگم بود زیرا گاهی او مردی مهربان و گاهی کینه توز نشان داده می شد.

ضیغمی

منبع : روزنامه خراسان