اقرار به اشتباه

انسان برای رسیدن به کمال وموفقیت ابتدا باید به اصل خودشناسی وانسان شناسی برسد زیرا تا فرد خود واهداف خود را نشناسد راههای رسیدن به آنها را درنمی یابد. درراه رسیدن به انسان شناسی وخصوصیات فردی باید تلاش و تمرین نمود واگر بتوان کودکان را ازهمان سنین کودکی با اصول و فضائل انسانی بارور کرد ومدام تمرین داد بسیاری از فضائل با کودک عجین می شوند و وقتی کسی با خصوصیتی بزرگ شد دیگردربزرگسا لی تمرین سختی نخواهد داشت وبه راحتی اصول رفتار فردی واجتماعی را می پذیرد ورعایت می نماید.
یکی ازاصولی که باید پذیرفت این است که انسان جایزا لخطاست و کمال مطلق نیست. پذیرش این اصل بسیاری از خودخواهی ها و غرورها را ازبین می برد.
منشا بسیاری ازاختلا فات این است که هر یک ازطرفین خود و یا رفتارخود را کاملا" صحیح و به جا می پندارد و برسراین عقیده پافشاری می نماید و دربعضی شرایط فرد حاضر به قبول هیچ نظریه و یا تغییر در رفتار خود هم نیست که همین امر سبب بسیاری از لجبازی ها و بگو مگوها می گردد.
افرادی که خودخواه و مغرور نباشند و خود را کمال مطلق ندانند قبول دارند که انسان جایزا لخطاست و راحت تر می توانند به اشتباهات خود اقرار کنند.
اقرار به اشتباه پیامدهای مثبتی دربردارد، مثلا" فرد سعی می کند خطای خود را تکرار نکند و یا درصدد جبران برآید و یا حداقل بصورت لفظی عذرخواهی کند. که هریک ازاین موارد سبب می شود دیگران در مقابل فرد انعطاف بیشتری داشته و گذشت وچشم پوشی ازگناه را راحت تر بپذیرند.
ولی وقتی فردی با لجاجت همه اعمال خود را درست می پندارد دیگران نیز در برابرش جبهه گیری کرده و پیامدهای منفی چون لجاجت ، مقابله به مثل و یا بحث و جدلهای بی مورد و کدورت و ... پدید می آید.
گاهی افراد تصور می کنند اقرار به اشتباه سبب کم شدن اقتدارویا ضعف شخصیتشان می شود درحالی که برعکس این تصور می توان گفت کسی که بتواند به خطای خود اعتراف کند نشان می دهد که از یک دید وسیعی برخوردار است که قادر است تمام زوایای بیرونی و درونی خود را ببیند و حتی مورد قضاوت قرار دهد و این که دارای یک حس عدالت خواهی در درون خود می باشد و عاری از خودخواهی های انسانی است و اینها همه نشان دهنده یک شخصیت والای انسانی است و برکرامت و منزلت انسان می افزاید و مردم نیز نسبت به چنین افرادی محبت بیشتری احساس می نمایند.
اقرار به اشتباه در تمام روابط دو طرفه انسانی بخصوص روابط زناشویی تاثیر بسزایی دارد زیرا وقتی فردی به خطایی اعتراف کرد وعذرخواهی نمود دیگرفرد مقابل نیازی نمی بیند که بخواهد او را محاکمه و یا قضاوت نماید و به خودی خود بسیاری از مشکلا ت حل می شوند و بحث ها و جدل ها و لجبازی ها و خودخواهی ها جای خود را به منطق و گذشت و محبت و دوستی می دهند.
پس یاد بگیریم هر زمان متوجه اشتباهات خود شدیم شجاعت اقرار کردن را داشته باشیم .
و یاد بگیریم وقتی دوستی خودش اقرار به خطایش نمود دلایل و توجیهاتش را بشنویم و فرصتی دوباره به او بدهیم و گذشت و فداکاری را نیزهمیشه مد نظر داشته باشیم.
http://damghanimr.blogfa.com/cat-۳.aspx

منبع : مطالب ارسال شده