بشار ، ابومعاذ طخارستانی

جنسیت: مرد
نام پدر: برد
تولد و وفات: ( ... - ۱۶۷ق) قمری
محل تولد: عراق - بصره
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر ، خطیب و ادیب
ملقب به مرعث ، چون در کودکی گوشواره در گوش می‌کرد. در بصره نابینا متولد شد. اصلاً از شاه‌زادگان طخارستان بود. از ده‌سالگی به زبان عربی شعر می‌گفت و چون به سن رشد رسید ، از نیش زبان او می‌ترسیدند. بشاربن برد مقدّم شعران زمان خود بوده و دولت‌‌های اموی عباسی را درک کرده و در این‌ دو دولت مدح‌‌ها و هجاها گفته ، و به هجا بیشتر میل داشته است. مهدی ، خلیفه عباسی و خالد برمکی از جملۀ ممدوحان او بودند. وی در انواع شعر به‌خصوص قصیده و رجز دست و ابتکار و ابداع داشت و مقلد نبود. اشعار او را حدود دوازده‌هزار بیت و بنا به ‌قول خودش دوازده‌هزار قصیده گفته‌اند. این کور روشندل در شعر تشبیهاتی دارد که بینایان مانند آن‌را نمی‌توانند بیاورند. در بعضی اشعار او علاقۀ وی به ایران کهن و تمایلات شعوبی او مشهود است. سه‌جلد از "دیوان" مفصل او در قاهره به ‌چاپ رسیده است. وی در مباهات به نژاد خود و تحقیر عرب و هجو و حکم و امثال مشهور بود و در تغییر سبک شعر عربی بسیار مؤثر بود بسار به کثرت آثار معروف بود به‌طوری که آثاری نیز به زبان فارسی از او باقی مانده و چند خطابه در نثر دارد. سرانجام در عهد مهدی خلیفه ، دشمانان او او را متهم به زندقه کردند ، بشار دستگیر و محکوم به تازیانه شد ، و سپس او را در باتلاقی در بطائح انداختند.

منبع : مطالب ارسالی