سرآغاز

خداوندا دلم را چشم بگشای		به معراج یقینم راه بنمای
به رحمت باز کن گنجینه‌ی جود		درونم خوان بشاد روان مقصود
دلی بخش از ثنای خویش معمور		زبانی ز آفرین دیگران دور
دراسانیم شکر اندیش گردان		به دشواری سپاسم بیش گردان
امیدم را به جائی کش عماری		که باشد پیشگاه رستگاری
چو خود برداشتی اول ز خاکم		مده آخر به طوفان هلاکم