انتخاب قصه‌های مناسب

مسئله انتخاب كردن قصه، با توجه به انبوه موادی كه در اختیار قصه گوست، به ویژه برای قصه گوهای تازه كار و مبتدی، مشكلی اساسی است. حتی بهترین و برجسته‌ترین قصه گوهای حرفه‌ای هم قادر به گفتن هر داستانی نیستند. قصه گو، قهرمانان خود را از قصه‌هایی می‌سازد كه با شخصیت خاص و سبك او متناسب باشند. قصه گوی تازه كار، ابتدا باید سعی كند كه ویژگی‌های شخصیت و سبك گویش خود را ارزیابی كند. سپس از خودش بپرسد: چه نوع داستان‌هایی را می‌توانم مؤثر و خوب بیان كنم؟ چگونه می‌توانم شخصیت خود را با قصه هماهنگ كنم تا هر دو بتوانیم با شنونده ارتباط برقرار كنیم؟
پس از آن كه قصه گو كار انتخاب كردن را تمام كرد، وارد مرحله آماده كردن داستان برای گفتن می‌شود كه از مهم ترین گام‌هایی است كه در جهت به كار گرفتن فن قصه گویی برداشته می‌شود. قصه گو باید به خاطر داشته باشد كه كار او از بر كردن یا از رو خواندن نیست، بلكه كار او قصه گفتن است كه مانند تجربه‌ای یگانه باقی می‌ماند.
از بر كردن قصه اغلب نخستین مانعی است كه راه سیر طبیعی و خودانگیخته یك قصه گویی موفق را سد می‌كند. قاعده درست این است كه هرگز نباید داستانی را برای «گفتن» به خاطر سپرد، بلكه با توجه به ساختمان قصه، به خاطر سپردن طرح آن كافی است.
انتخاب و آماده كردن داستان، نخستین گام‌ها در راه پیشبرد هنر قصه گویی است و هنر قصه گویی بر آنها استوار می‌شود. قصه گوهای مبتدی و تازه كار به زودی متوجه می‌شوند زمانی را كه برای رسیدن به این مرحله از رشد سپری كرده اند، سرمایه گذاری مفیدی بوده است.
آماده كردن ذهن و بیان، در ارائه موفقیت آمیز یك قصه مهم‌ترین مُتغیّر به شمار می‌آید. بدون این انتخاب و آماده كردن بسیار دقیق، قصه گو نباید انتظار به دست آوردن یك تجربه موفق را داشته باشد.