گل های بی قرار

بیش فعالی کودکان مشکل شایع است که موجب گرفتاری هایی برای پدران و مادران شده است. اگر در کودکی، اختلال رفتاری بیش فعالی به درستی تشخیص داده و درمان شود، قطعاً در بزرگسالی کمتر دردسرساز می شود.
افراد بیش فعال انرژی بسیار زیادی دارند و بیشتر آنها از خلاقیت بالایی برخوردارند. بی تمرکزی، بی دقتی نسبت به موضوع های مختلف از جمله علائم بارز بیش فعالی در کودکان است. بسیاری از افراد گمان می کنند. بیش فعالی و نداشتن تمرکز برای کودکان است ولی براساس آمار بیش از پنج درصد مردم در سراسر دنیا به اختلال بیش فعالی مبتلا هستند.
علائم بیش فعالی بعد از ۳سالگی و معمولاً تا قبل از ۷سالگی تشخیص داده می شود و از ۱۲ سالگی تا ۲۰ سالگی رو به بهبود می رود. درصد کمی هم تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند. اختلال بیش فعالی با ۳ نوع مختلف در کودکان بروز می کند. نخستین نوع علاوه بر بیش فعالی، عملکرد تکانی (انجام کارهای ناگهانی) در کودک دیده می شود.
دومین و شایع ترین اختلال بیش فعالی، نوعی است که در آن پرتحرکی مشاهده نمی شود و کودک فقط دارای علائم مربوط به کمبود توجه و تمرکز است که معمولاً این نوع در سنین مدرسه تشخیص داده می شود در نوع سوم، کودک هم دارای علائم بیش فعالی، هم عملکردهای ناگهانی و هم کمبود توجه و تمرکز است.
در نوع سوم کودکان به طور مرتب در حال جنب و جوش هستند و آرام و قرار ندارند.
حتی اگر برای تماشای تلویزیون نشسته اند مرتب با دست های خود بازی می کنند این کودکان در مدرسه به علت این که مدام در حال حرکتند، نظم کلاس را به هم می ریزند.
کودکان بیش فعال در مدرسه حادثه می آفرینند، موجب آزار دوستان خود می شوند، از انجام تکالیف درسی اجتناب می کنند، قادر به پیگیری دستورات نیستند، مرتب وسائل خود را گم می کنند و به خاطر شکل توجه و تمرکز کمتر، در درس های ریاضی و دیکته ضعیفند.
تشخیص زودرس و درمان به موقع مانع از برچسب زدن به این کودکان با عنوان کودکان شرور و پرخاشگر، فضول، بی توجه و بی انضباط می شود. رفتار درمانی، دارودرمانی و آموزش های رفتاری به والدین از جمله روش های درمانی این اختلال است.
ـ افزایش آگاهی والدین نسبت به اختلال بیش فعالی
ـ هر چه قدر می توانید درباره این بیماری بیاموزید، هر چه قدر بیشتر بدانید، بیشتر به کودکتان کمک می کنید.
ـ مقررات مشخص و ساده ای برای کودکان وضع کنید.
ـ کودکان را وقتی کار صحیحی انجام می دهند، تشویق کنید.
ـ مرتب با معلم فرزندتان در تماس باشید و رفتارهای منزل را به معلم اطلاع دهید.
ـ تمام کودکان مبتلا لزوماً بیش فعال نیستند، بنابراین تنها به کودکان پرجنب و جوش توجه نکنید، کودک ممکن است تنها کم توجه باشد و در حال درس خواندن مرتب بخوابد. تشخیص این کودکان مشکل است. آینده این کودکان در گرو هوشیاری معلمان است. مقررات ساده و مشخص برای کلاس وضع کنید. نظم حاکم بر کلاس به شکل گیری توانمندی های این کودکان کمک می کند.
ـ در صورت امکان از خطاهای کوچک چشم پوشی کنید.
ـ به دانش آموزان بیش فعال کم توجه زمان کافی برای پاسخ دهی بدهید.
ـ برخی از دانش آموزان تحلیل ذهنیشان کند است، بنابراین بیشتر از آنچه فکر می کنید کافی است به آنها زمان بدهید.
ـ به خاطر داشته باشید این کودکان در خواندن و نوشتن مشکل دارند. کودکان بیش فعال نیاز دارند در میان ساعات طولانی یا امتحانی تنفسی داشته باشند و برای این کار می توانید سؤال های امتحانی را در چند مرحله به آنها بدهید.
به کودکان اجازه بدهید در صورت نیاز از جای خود برخیزند، کمک کنید بتوانند تخمین بزنند کارشان چه قدر طول می کشد، این مهارت مهمی برای آینده آنهاست.

منبع : بیرتک