دامینو - DOMINO

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : فرانسه و آمریکا
محصول : تونی اسکات و ساموئل حدیدا
کارگردان : تونی اسکات
فیلمنامه‌نویس : ریچارد کلی، برمبنای داستانی نوشتهٔ استیو بارانسیک و کلی
فیلمبردار : دانیل میندل
آهنگساز(موسیقی متن) : هَری گرگسن ویلیامز
هنرپیشگان : کیرا نایتلی، میکی رورک، ادگار رامیرس، رضوان عباسی، دلروی لیندو، جسی پیت، ژاکلین بیست، کریستوفر واکن و منا سوواری
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۷ دقیقه


̎دامینو هاروی̎ (نایتلی) دختر بازیگر معروف، ̎لارنس هاروی̎ (پیت) بود که وقتی پدرش درگذشت، او هشت سال بیشتر نداشت. مادر ̎دامینو̎، مدل سابق، ̎پولین استون̎ (بیست) تلاش کرد زندگی مرفهی در اختیار دخترش بگذارد؛ ولی ̎دامینو̎ ذاتاً دختری یاغی بود و پس از محدودیت‌های بحث‌انگیز در مدرسهٔ شبانه‌روزی، به دنبال یک زندگی مهیج و پرماجرا بود. وقتی ̎دامینو̎ با ̎اد مازبی̎ (رورک)، جایزه‌بگیر، آشنا شد، به آرزویش هم رسید. او به دیگران نیز یاد می‌داد چه‌طور حرفهٔ او را دنبال کنند و ̎دامینو̎ درسش را گرفت و به اتفاق ̎چوکو̎ (رامیرس) یک جایزه‌بگیر دیگر، که بلافاصله از ̎دامینو̎ خوشش آمده بود، به گروه ملحق شد. ̎دامینو̎، ̎او̎ و ̎چوکو̎، یک گروه موفق را تشکیل دادند ـ آن‌چنان موفق که ̎مارک هایس̎ (واکن) تهیه‌کنندهٔ تلویزیونی از آنان خواست موضوع اصلی مجموعه برنامه‌های واقع‌گرایانه‌اش شوند. اما تازه وقتی دوربین‌های تلویزیونی روی ̎دامینو̎ و زندگی‌اش تمرکز کردند، زندگی‌اش نیز واقعاً دیوانه‌وار و عنان‌گسیخته شد. ̎کلرمانت ویلیامز̎ (لیندو̎، مدیر یک شرکت جایزه‌بگیری، ̎دامینو̎ و دوستانش را برای مأموریتی پرخطر استخدام کرد و دیری نگذشت که ̎دامینو̎، ̎اد̎ و ̎چوکو̎ ـ که حالا، هم مأموران FBI و هم مافیائی‌ها به دنبال‌شان بودند ـ به جاده زدند تا تبهکاران و پول‌هائی ناپدید شده را بیابند.
● براساس زندگی دامینو هاروی دختر لارنس هاروی، بازیگر انگلیسی سرشناس. فیلمی که البته نه ظاهر یک فیلم سرگذشت‌نامه‌ای را دارد و نه اصلاً خیلی به زندگی دامینو وفادار است. این مسئله هم بیش از هر چیز به حضور اسکات پشت دوربین برمی‌گردد که در یکی دو فیلم قبل و بعدش شیفتهٔ یک فرم روایتی منحصر به فرد شده است. در واقع دامینو ادامهٔ راهی است که در شکل فرم و روایت از مردی در آتش (۲۰۰۴) آغاز شده. دوربین اسکات آرام و قرار ندارد و تدوینش پُر از قطع از زوایای عجیب دوربین به هم است. رنگ‌بندی و نورها عادی نیست و فیلم بیشتر به یک ̎اکشن شاعرانه̎ پهلو می‌زند تا فیلمی که قرار است جزئیات یک زندگی را روشن کند. البته داستان زندگی دامینو هاروی این پتانسیل را داشته تا اسکات با چنین پرداختی با آن روبه‌رو شود. مهم‌ترین ویژگی فیلم بازی نایتلی در نقش ̎دامینو̎ است با شمایلی متفاوت با آن‌چه در آثار تجاری مثل این از او شاهد بوده‌ایم، و واکن و سوواری هم در دو نقش فرعی فیلم فوق‌العاده‌اند.