جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا

ارزیابی میزان بقا و عوامل موثر بر آن در کودکان مبتلا به رابدومیوسارکوما ارجاع داده شده به بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) از سال ۱۳۸۲-۱۳۷۲


ارزیابی میزان بقا و عوامل موثر بر آن در کودکان مبتلا به رابدومیوسارکوما ارجاع داده شده به بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) از سال ۱۳۸۲-۱۳۷۲
● زمینه و هدف:
رابدومیوسارکوما، شایع ترین تومور بافت همبند در کودکان با شیوع ۸-۵% از بین بدخیمی های کودکان می باشد. میزان بقای بیماران مبتلا، به عواملی چون محل اولیه تومور، نوع پاتولوژی، Stage، نوع درمان و تشخیص بموقع آن بستگی دارد. میزان بقای بیماران از سال ۱۹۷۰ به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. با توجه به گزارشات متفاوت در مطالعات مختلف، در این مطالعه سعی شد که میزان بقا ۵ و ۱۰ ساله در این بیماران بررسی شود.
● روش بررسی:
در این مطالعه گذشته نگر ـ مقطعی، بررسی میزان بقا بر روی ۷۷ بیمار مبتلا به رابدومیوسارکوما کمتر از ۱۵ سال مراجعه کننده به بخش خون بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) در طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲ انجام گرفت و بیماران از نظر سن زمان مراجعه، پاتولوژی، Stage بیماری، محل اولیه، نوع درمان و ارتباط آن با میزان بقا مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از نرم افزار آماری SPSS و جهت تعیین بقا، از روش Kaplan meire و برای تعیین عوامل موثر بر میزان بقا، از روش cox regression استفاده شد و p value<۰.۰۵ از نظر آماری باارزش تلقی شد.
● یافته ها:
میانگین سن بیماران در موقع مراجعه، ۶.۵۸ سال با SD=۴.۰۲ بود. ۶۰% بیماران، پسر و ۴۰%، دختر بودند. میانگین بقای بیماران ۸ سال بود (%۹۵CI:۸-۹). میزان بقا ۵ سال در بیماران %۶۴.۶۸, stage III, %۸۶.۸۸, stage II, %۸۵.۸۲, stage I و %۲۰, stage IV، بود. میزان بقا بر اساس بافت شناسی تومور عبارت بودند از: الف ـ امبریونال= %۸۶.۷ و ب ـ آلوئولر= ۴۸% و از نظر محل اولیه تومور نیز عبارت بودند از: الف ـ اربیت= ۹۴%، ب ـ ادراری تناسلی= %۸۵.۷۱، ج= پارامننژیال: ۵۷% و د ـ اندام ها: ۵۸%. میزان بقای ۵ و ۱۰ ساله به ترتیب %۷۹.۵۴ و %۷۷.۹۲ بوده است.
● نتیجه گیری:
مشابه نتایج مطالعات دیگر، در این مطالعه نیز کودکان مبتلا به رابدومیوسارکومای دارای Stage پایین تر هیستولوژی امبریونال، محل اولیه در ناحیه اربیت و دستگاه ادراری ـ تناسلی، بقا بیش تری داشتند. آنهایی که در زمان تشخیص بیماری متاستاز داشتند یا از نظر بافت شناسی دارای نوع آلوئولر بودند و محل گرفتاری اولیه در اندام ها بود، با پیش آگهی بدتری همراه بودند. بیمارانی که برای ۵ سال زنده ماندند، پیش آگهی خوب داشتند، بطوری که میزان بقا ۵ ساله %۷۹.۵۴ و بقای ۱۰ ساله %۷۷.۹۲ بود.
خدیجه ارجمندی رفسنجانی
پروانه وثوق
علی بشردوست
غلام رضا باهوش
محمد فرانوش
امیرعباس هدایتی اصل
منبع : پایگاه اطلاعات علمی


همچنین مشاهده کنید