صندلی های ارکستر/خیابان مونتاین Fauteuils dorchestre

▪ کارگردان: دانیله تامپسون.
▪ فیلمنامه: کریستوفر تامپسون، دانیله تامپسون.
▪ موسیقی: نیکولا پیوانی.
▪ مدیر فیلمبرداری: ژان مارک فابر.
▪ تدوین: سیلوی لاندرا.
▪ طراح صحنه: میشل آبه وانیه.
▪ بازیگران: سسیل د فرانس[جسیکا]، والری لمرسیه[کاترین ورسن]، آلبر دوپونتل[ژان فرانسوا له فور]، کلود براسور[ژاک گرومبرگ]، دانی[کلودی]، کریستوفر تامسون[فردریک گرومبرگ]، لورا مورانت[والنتین له فور]، سیدنی پولاک[برایان سوبینسکی]، سوزان فلون[مادام روکس]، آنه لیز هسم[والری]، میشل وویرمو[فلیکس].
▪ ١٠٦ و ١٠٠ دقیقه. محصول ٢٠٠٦ فرانسه.
▪ نام دیگر: Avenue Montaigne، Orchestra Seats.
▪ برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن/والری لمرسیه و نامزد جایزه بهترین تدوین، بهترین بازیگر نقش مکمل زن/دانی و بهترین فیلمنامه از مراسم سزار.
▪ ژانر: کمدی، درام، عاشقانه.
کاترین ورسن بازیگر بسیار محبوب سریال های تلویزیونی در آرزوی بازی در یک فیلم سینمایی بزرگ است. آخرین کاری که قرارداد بازی در آن را منعقد کرده، نمایشنامه ای مضحک از فیدیو است که در تماشاخانه ای در خیابان مونتاین اجرا خواهد شد. او که خبردار شده کارگردانی آمریکایی به نام سوبیسکی برای یافتن هنرپیشه ای جهت بازی در نقش سیمون دوبووار به پاریس خواهد آمد، سعی دارد به هر وسیله ای که شده این نقش را به چنگ آورد.
چون ایمان دارد با این کار معنایی به زندگی اش خواهد بخشید.
در ساختمان مجاور ژان فرانسوا له فور پیانیست مشهور در حال تمرین است. او خود را به برای یک اجرای بزرگ از کارهای بتهوون آماده می کند، اما رابطه اش هر لحظه با همسرش والنتین در حال تیره تر شده است. چون همسر و دستیارش از این که ژان آرامش و ارضای خاطر را نه در نواختن روی صحنه های بزرگ و مجلل، بلکه در میان افراد بیمار یا بی چیز می بیند، در رنج است و رابطه خودشان را نیز تمام شده می انگارد.
در سالن دیگری در همسایگی محل تمرین این دو نفر که خود را وقف هنر کرده اند، پیرمردی به نام ژاک گرومبرگ نیز در حال آماده سازی سالنی برای فروش کلکسیون شخصی خویش است. چیزی که تمام عمر خود را وقف جمع آوری آن کرده بود و اینک پس ازآشنایی و ایجاد رابطه با دختری جوان در صدد فروش آنها بر آمده است.
دختر جوانی نیز به این محله در جست و جوی کار آمده و شغل پیشخدمتی را در کافه مشهور آنجا به دست آورده است. کافه ای که محل رفت و آمد هنرپشه ها، کارگردان ها و افراد ثروتمند و سرشناس است. و به زودی با همه این شخصیت ها برخورد می کند. اما کسی که دلباخته او می شود، پسر گرومبرگ است که سه سال قبل با محبوب فعلی پدرش رابطه داشت و به قصد منصرف کردن آن دو به پاریس آمده است....
● چرا باید دید؟
یک فیلم عاشقانه که فقط فرانسوی ها تخصص ساختنش را دارند و در محله پیرامون یک کافه شکل می گیرد. بیهوده است اگر بگویم که زندگی فرانسویان و به خصوص پاریسی ها چقدر به کافه نشینی وابسته است. هنوز روشنفکران و هنرمندان در کافه ها گرد می ایند. قراردادهای بزرگ در کافه ها منعقد می شود و خلاصه زندگی برای فرانسوی ها از هر طبقه به نوعی در کافه ها جریان دارد و شکل می گیرد.
دانیله تامپسون متولد ١٩٤٢ موناکوست. در فمیس[ایدک سابق] تدریس می کند و از ١٩٦٦ با فیلمنامه نویسی کار عملی سینما را آغاز کرده است.
اما بسیار دیر[از ١٩٩٩]روی صندلی کارگردانی نشسته و در طول هشت سال گذشته فقط سه فیلم ساخته است. نسل قدیم که فیلم Cousin, cousine [١٩٧٥] ژان شارل تشالا را دیده ، نامزدی تامپسون برای دریافت اسکار بهترین فیلمنامه را شاید به یاد داشته باشد.
نسل فعلی نیز بدون شک او را با فیلمنامه ملکه مارگو و هر کس مرا دوست دارد سوار قطار بشود به خاطر خواهد آورد. تامپسون اولین فیلمش La Bûche را با شرکت سابین آزما در ١٩٩٩ ساخت. La Bûche کمدی درامی درباره کریسمس، خانواده و خیانت بود که به خاطر فیلمنامه اش تحسین شد. دومین فیلمش خستگی پرواز[٢٠٠٢] با شرکت ژان رنو و ژولیت بینوش کمدی عاشقانه ای درباره برخورد تاجری خسته و آرایشگری گریزان در فرودگاه پاریس بود که بخت پخش جهانی نصیب اش شد و نام کارگردانش را به دیگر اروپایی ها و آمریکایی ها شناسد.
صندلی های ارکستر/خیابان مونتاین سومین و آخرین فیلم تامپسون است که با هزینه ٨ میلیون یورو تولید شده و فیلمی خوش ساخت، کوچک و صمیمی با ادای احترام به روحیه فرانسوی و خوانندگان فرانسوی است [خانم کلودی مرتباً در حال گوش دادن به آوازهای قدیمی کسانی چون شارل آزناوور، ساشا دیستل، ژاک برل و ... است].
خانم تامپسون به میراث و سنت کمدی های عاشقانه فرانسوی چیز تازه ای نیفزوده، اما از آن نیز نکاسته و صندلی های ارکستر/خیابان مونتاین را می شود یک غذای چرب و چیلی و خوشمزه فرانسوی نامید که خیلی خوب هم سرو می شود. فیلم به سوزان فلون بازیگر کهنه کار فرانسوی تقدیم شده که در سن ٨٧ سالگی و مدت کوتاهی پس از فیلمبرداری این فیلم درگذشت.

منبع : موج نو