فرصت‌های پریده در ساحل خزر

بهره‌گیری از سواحل برای توسعه گردشگری اتفاق و راهكار تازه‌ای نیست. كشور‌های مسلمانی همچون تركیه ، مالزی و سنگاپور با كشف ویژگی‌های سواحل خود و اتخاذ سیاست‌ها و برنامه‌هایی موفق شدند تا خود را در فهرست كشور‌های توریست‌پذیر قرار دهند تا مطابق آمار جهانی گردشگری، ایرانیان یكی از دسته گردشگران ثابتی باشند كه در سفر به چنین كشور‌هایی گزینه ساحل و دریا را انتخاب كنند.
این نیاز در حالی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد كه ایران خود با داشتن ساحل دریای(دریاچه) خزر و خلیج‌فارس و بهره‌گیری از ساحل بزرگ‌ترین جزیره مرجانی یعنی كیش و حتی ساحل جزیره قشم و از همه بكرتر ساحل فوق‌العاده چابهار در كنار خلیج‌فارس نتوانسته حتی برای گردشگران داخلی سیاستگذاری و برنامه‌ریزی داشته و به طور معمول گردشگران ساحلی خود را دست خالی بازمی‌گرداند.
محصور و محدود بودن ساحل دریای خزر با رشد و توسعه ساخت و ساز در این ساحل به ویژه در ساحل استان مازندران منجر به این امر نشد تا حداقل دو استان دیگر به واسطه جا ماندن از قافله ناگهانی ویلا‌سازی، نهایت استفاده را برای جذب گردشگران علاقه‌مند به ساحل ببرند.
ساحل خزر در استان گلستان و در بند تركمن با داشتن ساحلی تمیز و بكر و گسترده كه مورد هجوم ساخت و ساز‌ها قرار نگرفته همواره از گردشگران و علاقه‌مندان به دریا خالی مانده است.
این اتفاق اگرچه در استان گیلان كمتر بوده اما می‌توانست این فرصت را به همراه داشته باشد تا ساحلی مدرن و تمیز با داشتن امكانات تفریحی و دریایی در ساحل استان گلستان؛ حداقل نیاز‌های گردشگران را پاسخگو باشد. اما این اتفاق رخ نداد. اتفاقی كه به سادگی این قابلیت را داشت تا خون تازه‌ای در رگ‌های خشك شده اقتصادی این استان محروم تزریق كند.
جا ماندن سواحل این استان از این فرصت طلایی در حالی بود كه تنها جزیره كوچك دریای خزر در چند كیلومتری ساحل بندر تركمن قرار داشت. اگرچه تنها تفریح گردشگران در این منطقه ‌چرخیدن در بازارچه ساحلی است كه از اجناس چینی پر شده اما این امكان را هم دارند تا سوار بر قایق به جزیره آشوراده رفته و در تنها رستوران جزیره ماهی سرخ شده بخورند.
اینك جزیره آشوراده كه به همت تشكل‌های زیست محیطی از ساخت یك هتل از جنس آهن و آجر نجات یافته و منتظر است تا یك سرمایه‌گذار از بخش خصوصی هتلی از جنس چوب و برگ بسازد در بی‌مهری مسوولان و گردشگران خاك می‌خورد.
در این شرایط كه طبق ماده ۶۳ قانون برنامه چهارم توسعه مقرر شده تا پایان سال ۸۶ ساحل خزر آزاد‌سازی و برای مقاصد گردشگری ساماندهی شود؛ به نظر می‌رسد برخی ویژگی‌های خاص این ساحل باید به صورت ویژه مورد بازنگری و توجه قرار گیرد.
گفته می‌شود در حال حاضرجزیره آشوراده‌ یكی از سالم‌ترین ساحل‌های خزر را با مجموعه كاملی از سخت‌پوستان تحت عنوان صدف و گوش ماهی دارد كه با همین ویژگی‌ها می‌توان برنامه‌ریزی‌های مدونی برای بهره‌گیری از این جزیره و با رعایت همه مسائل زیست‌محیطی داشت.
پرداختن به آشوراده نه نیازمند اجرایی شدن ماده ۶۳ برنامه چهارم توسعه است و نه مصوبه هیات‌وزیران. چه‌بسا می‌توان گفت در صورت اجرایی شدن طرح‌های گردشگری مبتنی بر اصول زیست‌محیطی برای این دو منطقه بسیاری از مشكلات نداشته در طرح توسعه گردشگری در منطقه برطرف شده و فرصت‌های تازه‌ای برای گردشگران به دریا فراهم می‌شد.

منبع : تغییر برای برابری