طلایی پوشان، طلایی شدند

بیشتر مانند جنگ های قبیله ای است تا یك رقابت جدی فوتبال. قبل از آنكه جدال تماشایی ۲ رقیب بزرگ عرصه توپ گرد باشد، «مچ اندازی» به قصد اثبات برتری نژادی به حساب می آید و به جای ایجاد حس زیبایی كه از آنها به عنوان سردمداران فوتبال ناب آمریكای جنوبی انتظار داریم، گویی داستان گلادیاتورها را بازنویسی می كنند.
با این همه «سوپر كلاسیكو» با هر معیاری زیبا است چون برزیلی ها و آرژانتینی ها از ته دل بازی می كند و بر دل می نشینند. یك پرده دیگر از نمایش غول ها با برتری برزیل در فینال كوپا آمه ریكای ۲۰۰۷ روی پرده رفت. چه اهمیتی داشت، زننده گل دوم برزیل یك آرژانتینی بود. برای آبی و سفیدپوش ها اختلاف ۳ گل هم خیلی مهم به نظر نمی رسید. حتی قهرمانی دركوپا آمه ریكا مقابل تأكید بر این موضوع كه «ما، آرژانتین را خرد كردیم » موضوع با اهمیتی تلقی نمی شود!
● شروع قصه سوپر كلاسیكو
جدال رقبای سنتی كاملاً متعادل پیش می رفت تا اینكه خولیو باپتیستا به یكباره فرار سریعی را آغاز كرد و در حالی كه هاینزه را كنار خود می دید، با یك شوت زیبا چهارچوب دروازه «آبوندانزیه ری» را به لرزه درآورد.آرژانتین چیزی برای از دست دادن نداشت اما جرأت نمی كرد با تمام قوا رو به جلو بتازد چون به نظر می رسید هرضدحمله برزیل مترادف با گلی زیبا باشد!
در چنین شرایطی مسی با حركات تكنیكی خود قلب دفاع زردپوشان را به لرزه درمی آورد؛ درست مانند آن شوت زیبا كه البته با بدشانسی به تیرك دروازه اصابت كرد. مایكون در هفدهمین دقیقه مغلوب دروازه بان آبی ها شد. حركات تكنیكی برزیلی ها در كناره ها، سردرگمی مدافعان رقیب را در پی داشت.
ریكلمه در سی و پنجمین دقیقه یك فرصت استثنایی را از دست داد. ۴ دقیقه بعد سرعت «الانو»و سانتر او درآمیخته با تعلل مدافعان آرژانتین، آیالا را به واكنش واداشت و این مسأله معنایی جز شكل گیری یك گل به خودی زیبا نداشت! به نظر می رسید كمر آرژانتین شكسته شده باشد كه البته اینگونه هم بود.
تب و تاب سوپر كلاسیكو تا لحظه به صدا درآمدن سوت پایان نیمه اول ادامه داشت اما در نتیجه تغییری به وجود نیامد.«آلفیو بازیله» چاره ای جز انجام تغییرات تاكتیكی نداشت. او ضربه پذیری تیمش از كناره ها و تا حدودی قلب دفاع را احساس كرده بود.
دونگا هم بیكار ننشست. چه كسی فكر می كرد آرژانتین كه در ۵ بازی گذشته ۱۶ گل زده بود از باز كردن دروازه دونی عاجر بماند؟ در سوی مقابل دنی آلوز (جانشین الانو مصدوم) هرازگاهی خطراتی به وجود می آورد. نكته جالب توجه دقایق میانی نیمه دوم، اخطار كارلوس آماریلا، داور مسابقه به دونی و گیلبرتو به جهت اتلاف وقت بود.
سرانجام در دقیقه ۶۹ درام پایانی رقم خورد؛ جایی كه واگنر لاو، دانیل آلوز را به توپ رساند و این بازیكن با یك شوت زیبا كار را تمام كرد.به این ترتیب برزیل از كسب عنوان قهرمانی اطمینان یافت. بازیله (او در سال های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۳ آخرین قهرمانی های این تیم در كوپا آمه ریكا را برای شاگردانش به ارمغان آورد) و آیالا ( این مدافع در صد و پانزدهمین بازی ملی، دروازه تیم خود را گشود) به عنوان نماینده های پرافتخارترین تیم رقابت ها، شكست را پذیرفتند.
نمی توانستید بازی را ببینید و از خود نپرسید چرا آیمار در دقیقه ۵۹ به جای كامبیاسو وارد بازی شد و به چه دلیل لوچو گونزالز در هفتادو ششمین دقیقه جای ورون را گرفت. آقای بازیله!یعنی چه؟
● آمار بازی
▪ شوت؛ برزیل ۳ آرژانتین ۵
▪ خطا؛ برزیل ۳۷ آرژانتین ۲۱
▪ كرنر؛ برزیل ۴ آرژانتین ۹
▪ آفساید؛ برزیل ۱ آرژانتین ۳
▪ كارت زرد؛ برزیل ۵ آرژانتین ۲
▪ دفع توپ؛ برزیل ۱ آرژانتین ۱
▪ درصد مالكیت ؛ برزیل ۴۶آرژانتین ۵۴

منبع : روزنامه ابرار ورزشی