مردان علیه زنان!

بدرفتاری با زنان، خشونت علیه آنان و ضرب و شتم آنها در منزل توسط پدران یا همسران‌شان موضوع جدیدی نیست، اما حتی جوامع غربی نیز به‌تازگی آن را به عنوان یك معضل مهم اجتماعی تلقی كرده‌اند.
وسعت و میزان خشونتی كه مردان نسبت به زنان نشان می‌دهند، به مراتب بیشتر و تكان‌دهنده‌تراز عدم احساس مسئولیتی است كه نسبت به فرزندان خود دارند. ضرب و شتم زنان در خانه، پدیده‌ای است كه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود.
طبیعی است در یك جامعه پرخشونت، همه اعضا می‌توانند در برخورد با یكدیگر راه‌حل‌های خشونت‌آمیز و خصمانه را برگزینند. مردان می‌توانند به زنان و كودكان‌ آسیب‌ برسانند و زنان می‌توانند كودكان را مورد ضرب و شتم قرار دهند. در جامعه‌ای كه خشونت مورد اغماض قرار می‌گیرد و قربانیان خشونت سرزنش می‌شوند و متهم به ایجاد زمینه مناسب برای خشونت می‌گردند، قربانیان خشونت مقصران بالقوه به حساب می‌آیند و از آنجا كه مردان از نظر جسمانی قوی‌تر از زنان هستند اغلب، بیشترین آسیب‌ها را آنها ایجاد می‌كنند.
بیشترین خطر و احتمال خشونت برای زنان، در خانه و از جانب مردانی است كه آشنا می‌باشند(مانند پدر، شوهر، برادر و...). در یك تحقیق زمینه‌یابی كه در پنج كشور جهان صورت گرفت بین ۸ تا ۱۸درصد از زنان ۱۸ تا ۲۱ساله گزارش كرده‌اند كه مورد سوء‌استفاده قرار گرفته‌اند.
در تحقیق زمینه‌یابی دیگری كه در كشورهای مختلف انجام گرفته، بین ۲۰ تا ۶۰درصد زنان اظهار كرده‌اند كه توسط والدین‌شان كتك زده شده‌اند. در گزارش سال‌۱۹۹۳ رشد و توسعه جهان آمده است كه انواع اختلالات افسردگی و واردآوردن آسیب و خسارت به خود، به ترتیب پنجمین و ششمین عامل خسارت و بیماری به زنان بین ۱۵ تا ۴۴سال می‌باشد. از جمله عواملی كه می‌تواند زنان را در معرض خطر افسردگی قرار دهد، وضعیت اقتصادی- اجتماعی پایین، سوءاستفاده‌های جنسی و جسمی، تمایلات مخالف با نقش‌های خانوادگی، تولیدی و درآمدی آنها، نازایی، تنهایی و انزوای زنان به‌خصوص زنان پا به سن گذاشته می‌باشد. هر سال هزینه‌های درمانی و خسارات ناشی از خشونت خانگی، حداقل بین ۳ تا ۵میلیارد دلار است.
تقریباً ۷۹درصد از كودكان خشن، خود شاهد خشونت بین والدین بوده‌اند و جوانان مجرم خشن، احتمالاً ۴برابر بیشتر از جوانان غیرمجرم در خانواده‌هایی رشد یافتند كه پدرانشان، مادرانشان را كتك می‌زدند. سالانه ۲میلیون زن در آمریكا كتك می‌خورند، از هر ۳ زن مراجعه‌كننده به اورژانس یك نفر و از هر ۷نفر مراجعه‌كننده به پزشك عمومی، یك نفر دچار خشونت شده است.
در انگلستان سالانه ۲۵هزار زن از شوهران‌شان كتك می‌خورند. به خاطر داشته باشیم كه انواع خشونت علیه زنان به دلایل خاص فرهنگی، تربیتی، اجتماعی، حقوقی و... به شكل پنهان باقی مانده و گزارش نمی‌شود. می‌توان حدس زد كه آثار واقعی خشونت علیه زنان به مراتب بیشتر از اعداد و ارقام گزارش‌شده است؛ اعداد و ارقام فوق مربوط به سایر كشورهاست.
اما نتایج در یك نظرسنجی در كشورمان با عنوان همسرآزاری، حاكی است كه ۴۶درصد از پاسخگویان ادعا كرده‌اند كه توسط شوهران‌شان مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، ۲۴درصد آزار روحی، ۱۵درصد آزار روحی و جسمی، ۵درصد آزار جسمی و ۲۰درصد از زنان پاسخگو اظهار داشتند كه به یاد ندارند چند بار مورد آزار قرار گرفته‌اند! ۹درصد بیش از ۱۰بار، ۳درصد بین ۹ تا ۱۰بار، ۳درصد بین ۵ تا ۶بار، ۳درصد بین ۳ تا ۵بار، ۲درصد بین ۱ تا ۲بار را گزارش كرده‌اند.
۹درصد با ضربات دست، ۹درصد با نیش زبان، كنایه و آزارهای روحی، ۳درصد با كمربند، ۱درصد با ناسزا، ۷۰درصد هم به وسیله‌ای كه با آن مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند اشاره نكردند. ۶۴درصد زنان پاسخگو در میان نزدیكان‌شان زنانی را می‌شناسند كه مورد آزار و اذیت شوهران‌شان قرار می‌گیرند.
۳۹درصد پاسخگویان عقیده دارند حمایت قانونی از زنان و برخورد جدی با متخلفان برای جلوگیری از این اعمال موثر است. ۳۰درصد آنها به آگاهی و شناخت نسبت به حقوق مردان و همسران‌شان اشاره كردند. ۲۷درصد به داشتن ایمان و اعتقادات مذهبی و ۴درصد به سایر موارد اشاره كردند.
۳۲درصد از پاسخگویان معتقدند كه ایجاد طرز تفكر حقوق برابر زن و مرد و آموزش آنان توسط رسانه‌های گروهی، بهترین راه ایجاد آگاهی در مردان نسبت به حقوق خود و همسران‌شان می‌باشد. ۲۷درصد به تربیت صحیح خانوادگی، ۲۰درصد به داشتن پشتوانه و حمایت قانونی، ۵درصد به آموزش در دوران تحصیل و مدرسه و ۶درصد به بالابودن اعتقادات دینی اشاره كرده‌اند.

علی تویسركانی

منبع : روزنامه همشهری