دنیا به سوپرمن نیاز ندارد

● در حاشیه سوپرمن بازمی گردد
سوپرمن شدن با عوارضی همراه است كه به مكان وقوع آن بستگی دارد؛ ممكن است فقط دست و پای آدم بشكند یا- به قول رضا كیانیان- به له شدن مثل گوجه فرنگی منجر شود. اما ظاهراً مرد فولادین به پدرش (مارلون براندو) رفته و گوشش به این حرف ها بدهكار نیست، حتی اگر نصیحت را از زبان مادرش (اوا مری سینت) بشنود. آخر او كه جیمز استوارت نیست كه از ارتفاع بترسد و «سرگیجه» بگیرد یا از «پنجره عقبی» بیفتد و پایش بشكند.
بی خود نیست كه به این آمیزه روحیه بزن بهادری ساده لوحانه آمریكایی و ابرمرد نیچه ای كه از صافی ذهن پرعقده سرجوخه جوانی به نام آدولف هیتلر گذشته و در سال ۱۹۳۸ توسط جری سیگل و جو شوستر به كتاب مصور تبدیل شده، لقب «سوپرمن» داده اند. او می تواند گلوله ای را كه به سویش می آید با پلك چشم چپش مثل مگس بپراند، با یك دست هواپیمایی آتش گرفته و در حال سقوط را بگیرد و بر زمین بنشاند و با دست دیگرش جلوی فرو ریختن ساختمانی را بگیرد- حیف كه فقط دو دست دارد والا چه كارها كه نمی كرد!
با این حال بد نیست اگر این سوپرمن جدید (بازیگر كاملاً ناشناخته ای به نام براندون روث) به حرف مادرش گوش بدهد؛ چون ۲۶ سال بیشتر ندارد و زمانی را كه بازیگری به نام كریستوفر ریو، دقیقاً در سن و سال الان براندون روث، اولین سوپرمن زنده روی پرده شد، به یاد نمی آورد. در آن زمان كه هنوز دو سال به تولد او مانده بود، كریستوفر ریو در فیلم ریچارد دانر جولان می داد، بازویش را بالای سر می گرفت و با شنل و زیرپوش قرمزی با نقش S «بالا، بالا و بالاتر» می رفت. اما مدتی بعد واقعاً از اسب به زمین افتاد و گردنش شكست و فلج شد و تازه در این موقع بود كه «ابرمرد» واقعی شد و همراه با همسرش تا آخر عمر، همین یكی- دو سال پیش، برای كمك به معلولین دیگر مبارزه كرد...
سوپرمن چهارشنبه ۷ تیر ۸۵ به روی پرده بازگشته است. او پس از پنج سال جست وجوی بی حاصل در فضا دریافته كه سیاره زادگاهش- كریپتون- به ویرانه ای تبدیل شده است، بنابراین به مزرعه مادرش در كره زمین بازمی گردد.
اما ظاهراً با امنیت شغلی میانه ای ندارد، چون باز هم به حرفه سابق خود روی می آورد ( كه برای دوام آوردن در آن سوپرمن بودن كافی نیست، بلكه پوست كرگدن هم لازم است) و در روزنامه دیلی پلنت با نام كلارك كنت به گزارشگری مشغول می شود. متأسفانه همكار و نامزد سابقش، لویز لین (كیت بوسورث) حالا با ریچارد وایت (جیمز مارسدن) كه برادرزاده سردبیر (فرانك لانجلا) است ازدواج كرده، پسر حدوداً پنج ساله ای به نام جیسون (تریستان لیك لیبو) دارد، از اینكه كلارك پنج سال پیش بی هیچ خبری ناپدید شده، سخت عصبانی است و از همه بدتر، برای نوشتن مقاله ای با عنوان «چرا دنیا به سوپرمن نیاز ندارد» برنده جایزه پولیتزر شده است!
در همین حال لكس لوتر (كوین اسپیسی) خبیث از زندان آزاد و وارد حرفه املاك و مستغلات شده است و قصد دارد با كمك ماده كریپتونیت - پاشنه آشیل سوپرمن - و تكنولوژی كریستال كه از خود سوپرمن كش رفته، قاره ای تازه در اقیانوس اطلس بسازد تا هزاران واحد آپارتمان بنا كند و البته با این كار آمریكای شمالی را زیر آب ببرد. معلوم است كه سوپرمن/كلارك كنت باید جهان -یا لااقل آمریكا- را نجات دهد، نامزد سابق و پسر او را از دست آدم ربایان دارودسته لوتر رها سازد، به لویز ثابت كند كه شوهرش چندان در بند خانواده نیست، و كشف كند كه جیسون هم یك «سوپربچه» است...
برایان سینگر، كارگردان «مظنونین همیشگی» ، «شاگرد بااستعداد» و «مردان مجهول» ۱ و ۲ كه با گزینش هیو جكمن برای نقش وولورین «مردان مجهول» نشان داده در انتخاب درست بازیگران تازه كار تبحر دارد، این بار هم در گزینش براندون روث اشتباه نكرده است.
او در فیلم «سوپرمن بازمی گردد» كاملاً به فیلم سال ۱۹۷۸ ریچارد دانر وفادار است: فیلم را به ریو و همسر او، دانا، تقدیم كرده، روث را با چهره ای بسیار شبیه ریو برگزیده، از موسیقی جان ویلیامز استفاده كرده، عناصر اصلی طراحی صحنه جان باری و طراحی لباس را حفظ كرده و مارلون براندو را دوباره (بیشتر به كمك صدا) زنده كرده است. (لابد براندو در آن دنیا به بازیافت بدترین بازی اش پوزخند می زند.) اما طبیعتاً جلوه های ویژه بسیار پیشرفته تر از نسخه قدیمی است و سینگر با سكانس های اكشن حیرت آوری استادی خود را نشان داده است و در زمان بیش از ۱۵۰ دقیقه فیلم وقار و متانت خود را حفظ كرده است.
شاید مهمترین ضعف فیلم این باشد كه كوین اسپیسی جذاب، كاریزماتیك، استیلیزه و باهوش كه در اینجا به موسولینی شبیه شده اما خودش را پرومته می داند، بسیار از شخصیت قهرمان جالب تر است. به هرحال برادران وارنر به این سوپرمن از فضا بازگشته امید بسیاری بسته اند كه گیشه تابستان امسال را نجات دهد و با موفقیت «سوپرمن بازمی گردد» باید یقین داشت كه دنباله های بیشتری برای آن ساخته خواهد شد.

ساسان گلفر

منبع : روزنامه شرق