مشورت، رکن مهم تصمیم گیری

شور و مشورت یکی از ارکان مهم سلا مت تصمیم گیری هاست و خداوند متعال نیز بارها ضرورت آن را برای ما انسان ها بیان فرمودند تا آنجا که حتی در قرآن کریم سوره ای به نام -شورا-نامگذاری شده است و چندین آیه در مورد ضرورت مشورت برای پیامبر نازل شده است.
انسان موجودی اجتماعی است و به تنهایی کامل نیست و نمی تواند برای تمام امور خود بدون مشورت، برنامه ریزی و اولویت بندی کند.
مشورت کردن علا وه بر رشد افکار و عقاید، انسان را از تنگناهای تصمیم گیری های مهم و حیاتی رها می کند و مایه گسترش فهم و درک انسان می شود.
بسیاری از مشکلا ت و نیازهای انسان با تبادل نظر و همفکری و همکاری با دیگران مرتفع می شود.
نمونه ملموس و کوچک آن مشورت در زندگی خانوادگی و شخصی است که حتی برای انجام کارهای کوچک و گاه پیش پا افتاده، با همفکری و شور کردن بهترین نتایج به دست میآید و موجب شادکامی و خرسندی می شود و پایه های زندگی نیز مستحکم تر می گردد ولی چنانچه زن و مرد هر یک بخواهند بدون احساس نیاز به همفکری و تعامل راه خود را در پیش گیرند و خود را بی نیاز به مشورت نشان دهند، نه تنها کارها بر وفق مراد پیش نمی رود بلکه موجبات دلسردی و پیدایش خودکامگی و استبداد می شود.
بنابراین بحث و گفت و گو در باب اهمیت فواید و آثار مثبتی که بر شورا و مشورت مترتب است بر کسی پوشیده نیست به خصوص در مورد جامعه.
سهیم کردن همه مردم از هر گروه و جنس و هر پست و مقام و تخصص، در امور کشور از اصول اولیه مشارکت مردمی است. سهیم شدن مردم در تصمیم گیری ها و مدیریت کلا ن کشور و در مصداق کوچک تر در شهرها و روستاها نمونه بارز یک جامعه مدنی است جامعه ای که همه در آن خود را متعهد و مسوول می دانند ولی همان طور که همه واقفند، تمام آحاد مردم نمی توانند با اعمال نظر و بیان عقاید و افکار خود مورد مشورت قرار گیرند، بنابراین لا زم است مردم از بین خود افراد متعهد و پایبند به اصول و خبره ای را تعیین و انتخاب کنند تا به نمایندگی از آنها در اداره کشور، شهر و روستا سهیم باشند.
مسلما اگر در اموری تصمیم گیری ها از راه مشاوره و بررسی دیدگاه های افراد آگاه و صاحب نظر، انجام شود امکان دخالت و اعمال نظر و در نظر گرفتن منافع شخصی به کمترین حد خود می رسد چرا که این فکر گروهی است که بر تصمیم گیری ها اعمال می شود نه نظر شخصی.
برخورد اندیشه ها به صورت صحیح و تبادل افکار و عقاید متفاوت می تواند نارسایی ها و کاستی های تصمیم گیری فردی را از بین ببرد و اگر تصمیم گیری ها جمعی باشد، نظارت و بررسی در عملکرد تصمیم گیری ها نیز دقیق تر و موشکافانه تر خواهد بود و نتایج به دست آمده کامل تر و دقیق تر خواهد بود.
در کشور ما ایران که دارای نظامی اسلا می و بر پایه اعتقادات دینی و قرآنی است اهمیت ویژه نائل شدن برای مشورت و شورا که اصل اسلا می ما نیز هست، از ضروریات است و لا زم است دولتمردان برای حل بسیاری از مسایل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و... با افراد باصلا حیت به مشاوره بنشینند و بهترین راهکارها را برگزینند.
پیامبر اعظم (ص) می فرمایند: «هیچ قومی مشورت نکردند جز آن که به بهترین امور هدایت یافتند.»

منبع : روزنامه مردم‌سالاری