سه شنبه, ۲۹ خرداد, ۱۴۰۳ / 18 June, 2024
مجله ویستا
ییلاق و قشلاق و زمان کوچ
مناطق ییلاقی و قشلاقی ایلات و طوایف استان كرمانشاه در ارتباط با موقعیت مكانی و كوچندگان و خصوصیات طبیعی نواحی مختلف متفاوت است. قلمرو ییلاقی و قشلاقی دو ایل مهم كرمانشاه - سنجابی و كلهر - تشریح میشود :
ایل سنجابی : حد شمالی ناحیه ییلاقی ایل سنجابی شاه كوه و قره سو است و تا روستاهای اطراف روانسر كردستان ادامه مییابد. حد شرقی این قلمرو كوههای زنگیان، كماجار، ویس و خوروین، حد غربی آن كوههای ولدبیگی و بنی گز و روستاهای ونه رنگینه گوران، تختگاه، مله بگلر و دیگر كوههای گوران است. حد جنوبی این قلمرو نیز خطی است كه به موازات شمال جاده كرمانشاه - قصر شیرین كشیده شده است و از شمال كاروانسرای ماهی دشت آغاز و به كوهستانهای برزه و چنار تا چند كیلومتری شمال اسلامآباد و خسروآباد امتداد مییابد. این ناحیه از دو قسمت جلگهای و كوهستانی تشكیل شده است. ناحیه قشلاقی ایل سنجابی در گذشته منطقه وسیعی را در بر میگرفت و از قصر شیرین تا نزدیكی خانقین و قزل رباط و نفت شاه ادامه داشت. این ناحیه از شمال به سر پل ذهاب، از شرق به مراتع و سرزمین ایل كلهر، از جنوب به نزدیكی مندلیج و از غرب به سرزمینهای قزل رباط و خانقین عراق محدود بوده است. در سال 1914 قسمت عمده این اراضی ضمیمه خاك عثمانی شد و اكنون جزو كشور عراق است. در حال حاضر قسمتی از قشلاق ایل سنجابی كه در خاك ایران باقی مانده، سرزمین طولانی و كم عرضی است كه سنجابیان آن را به دم روباه تشبیه نمودهاند. از گذشتههای بسیار دور بین مناطق ییلاقی و قشلاقی ایل سنجابی از لحاظ جغرافیایی ارتباط مستقیمی وجود نداشته است و ایل سنجابی برای دستیابی به نواحی قشلاقی ناگزیر از عبور از سرزمین ایل كلهر از راه معروف به درند استخوان یا از راه كرند یا از قلمرو ایل گوران بوده است. بدیهی است كه عبور از این راه همه ساله با بروز كشمكشها و برخوردها، كدورتهایی بین ایل سنجابی و ایلهای همسایه آنان به وجود میآورده است.
ایل كلهر : قلمرو ایل كلهر از شمال غربی به سر پل ذهاب و دهستانهای قلعه شاهین، از جنوب به ایلام، از مغرب و جنوب غربی به بخش سومار شهرستان قصر شیرین و شهرستان اسلامآباد، از مشرق و جنوب شرقی به ماهیدشت و اسلامآباد غرب محدود میشود. مردم ایل كلهر زمستان را در خانههای روستایی و تابستان را در مراتع سبز و خرم پیرامون روستاهای خود در سیاه چادر یا «كولا» به سر میبرند. چادرنشینان این استان در اوائل پاییز هر سال نواحی سردسیر را به طرف مناطق گرمسیر قصر شیرین، خسروی، زهاب، نفت شاه، سومار و گیلان غرب ترك میكنند و پس از حدود 6 ماه زندگی در آن منطقه در حدود اواخر فروردین ماه از گرمسیر به سردسیر بر میگردند. زمان توقف در گرمسیر معمولاً 6 ماه است، ولی اغلب با توجه به وضع مرتع و نواحی ییلاقی و گرمسیر كاهش یا افزایش پیدا میكند.
ایل سنجابی : حد شمالی ناحیه ییلاقی ایل سنجابی شاه كوه و قره سو است و تا روستاهای اطراف روانسر كردستان ادامه مییابد. حد شرقی این قلمرو كوههای زنگیان، كماجار، ویس و خوروین، حد غربی آن كوههای ولدبیگی و بنی گز و روستاهای ونه رنگینه گوران، تختگاه، مله بگلر و دیگر كوههای گوران است. حد جنوبی این قلمرو نیز خطی است كه به موازات شمال جاده كرمانشاه - قصر شیرین كشیده شده است و از شمال كاروانسرای ماهی دشت آغاز و به كوهستانهای برزه و چنار تا چند كیلومتری شمال اسلامآباد و خسروآباد امتداد مییابد. این ناحیه از دو قسمت جلگهای و كوهستانی تشكیل شده است. ناحیه قشلاقی ایل سنجابی در گذشته منطقه وسیعی را در بر میگرفت و از قصر شیرین تا نزدیكی خانقین و قزل رباط و نفت شاه ادامه داشت. این ناحیه از شمال به سر پل ذهاب، از شرق به مراتع و سرزمین ایل كلهر، از جنوب به نزدیكی مندلیج و از غرب به سرزمینهای قزل رباط و خانقین عراق محدود بوده است. در سال 1914 قسمت عمده این اراضی ضمیمه خاك عثمانی شد و اكنون جزو كشور عراق است. در حال حاضر قسمتی از قشلاق ایل سنجابی كه در خاك ایران باقی مانده، سرزمین طولانی و كم عرضی است كه سنجابیان آن را به دم روباه تشبیه نمودهاند. از گذشتههای بسیار دور بین مناطق ییلاقی و قشلاقی ایل سنجابی از لحاظ جغرافیایی ارتباط مستقیمی وجود نداشته است و ایل سنجابی برای دستیابی به نواحی قشلاقی ناگزیر از عبور از سرزمین ایل كلهر از راه معروف به درند استخوان یا از راه كرند یا از قلمرو ایل گوران بوده است. بدیهی است كه عبور از این راه همه ساله با بروز كشمكشها و برخوردها، كدورتهایی بین ایل سنجابی و ایلهای همسایه آنان به وجود میآورده است.
ایل كلهر : قلمرو ایل كلهر از شمال غربی به سر پل ذهاب و دهستانهای قلعه شاهین، از جنوب به ایلام، از مغرب و جنوب غربی به بخش سومار شهرستان قصر شیرین و شهرستان اسلامآباد، از مشرق و جنوب شرقی به ماهیدشت و اسلامآباد غرب محدود میشود. مردم ایل كلهر زمستان را در خانههای روستایی و تابستان را در مراتع سبز و خرم پیرامون روستاهای خود در سیاه چادر یا «كولا» به سر میبرند. چادرنشینان این استان در اوائل پاییز هر سال نواحی سردسیر را به طرف مناطق گرمسیر قصر شیرین، خسروی، زهاب، نفت شاه، سومار و گیلان غرب ترك میكنند و پس از حدود 6 ماه زندگی در آن منطقه در حدود اواخر فروردین ماه از گرمسیر به سردسیر بر میگردند. زمان توقف در گرمسیر معمولاً 6 ماه است، ولی اغلب با توجه به وضع مرتع و نواحی ییلاقی و گرمسیر كاهش یا افزایش پیدا میكند.
انتخابات ریاست جمهوری مسعود پزشکیان انتخابات انتخابات ریاست جمهوری 1403 انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم سعید جلیلی ایران علیرضا زاکانی مناظره انتخاباتی قالیباف محمدباقر قالیباف پزشکیان
زلزله آتش سوزی کاشمر بیمارستان تهران هواشناسی عربستان حوادث شهرداری تهران معدن ریزش معدن وزارت بهداشت
حقوق بازنشستگان دولت سیزدهم خودرو قیمت طلا قیمت خودرو قیمت دلار بازنشستگان بازار خودرو ایران خودرو بازار سرمایه بورس قیمت سکه
تلویزیون عید غدیر سینما رسانه ملی سینمای ایران فیلم سریال موسیقی تئاتر کربلا دفاع مقدس سینمای جهان
وزارت علوم شبکه های اجتماعی دانش بنیان
رژیم صهیونیستی روسیه غزه اسرائیل جنگ غزه فلسطین آمریکا ترکیه اوکراین حزب الله لبنان نوار غزه فرانسه
فوتبال یورو 2024 پرسپولیس استقلال باشگاه پرسپولیس لیگ برتر جام ملت های اروپا سپاهان کریستیانو رونالدو مس رفسنجان جام حذفی بازی
هوش مصنوعی اینترنت فناوری اپل سامسونگ ناسا تلگرام فیبرنوری مایکروسافت ایلان ماسک
چای قهوه ویتامین کاهش وزن مغز آلزایمر پوکی استخوان