در ستایش اتابک محمد

بناز ای خداوند اقبال سرمد		به بخت همایون و تخت ممهد
مغیث زمان ناصر اهل ایمان		گزین احد یاور دین احمد
خداوند فرمان ملک سلیمان		شهنشاه عادل اتابک محمد
ز سعد ابوبکر تا سعد زنگی		پدر بر پدر نامور جد بر جد
سر بندگی بر زمینش نهاده		خداوندگاران دریا و سرحد
همه نامداران و گردن فرازان		به زنجیر سبق الایادی مقید
خردمند شاها رعیت پناها		که مخصوص بادی به تأیید سرمد
یکی پند پیرانه بشنو ز سعدی		که بختت جوان باد و جاهت مجدد
نبودست تا بوده دوران گیتی		به ابقای ابنای گیتی معود
مبد نمی‌ماند این ملک دنیا		نشاید بر او تکیه بر هیچ مسند
چنان صرف کن دولت و زندگانی		که نامت به نیکی بماند مخلد