علل

تقريباً تمام فتق‌هاى مبغنى در شيرخواران، کودکان و جوانان، فتق‌هاى مغبنى غيرمستقيم هستند. اگرچه اين فتق‌هاى 'مادرزادي' اغلب در اولين سال زندگى ظاهر مى‌شوند، نخستين شواهد بالينى فتق ممکن است تا ميانسالى يا پيرى ديده نشود؛ يعنى زمانى‌که افزايش فشار داخل شکمى و گشادشدن حلقهٔ مبغنى داخلى به محتويات شکم اجازه مى‌دهند که به ديورتيکول صفاقى که قبلاً خالى بود وارد شوند. فتق غيرمستقيم درمان‌نشده به‌نحو اجتناب‌ناپذيرى حلقهٔ داخلى را گشاد و کف [مجراي] مغبنى را جابه‌جا يا تضعيف مى‌کند. صفاق ممکن است از هريک از طرفين عروق اپى‌گاستريک تحتانى بيرون بزند تا فتق مختلط مستقيم و غيرمستقيمى ايجاد کند که به آن فتق پيرمرد (pantaloon hernia) مى‌گويند.

در مقابل، فتق‌هاى مغبنى مستقيم اکتسابى هستند و درنتيجهٔ ضعف ايجادشده در فاسياى عرضى در منطقهٔ هسلباخ رخ مى‌دهند. شواهدى وجود دارند که فتق‌هاى مغبنى مستقيم ممکن است با نقايص ارثى يا اکتسابى سنتز يا نوسازى کلاژن ارتباط داشته باشد. فتق‌هاى راني، شامل يک بيرون‌زدگى اکتسابى کيسهٔ صفاقى از حلقهٔ رانى هستند. در زنان، حقه ممکن است در اثر تغييرات فيزيکى و بيوشيميائى زمان باردارى گشاد شود.

هر حالتى که فشار داخل شکم را به‌طور مزمن افزايش دهد، ممکن است به‌ ايجاد و پيشرفت فتق کمک کند. چاقى شديد، زورزدن شکمى به‌خاطر ورزش سنگين يا وزنه‌برداري، سرفه، يبوست و زورزدن هنگام دفع مدفوع، و پروستاتيسم و و زورزدن در زمان دفع ادرار مقصر شناخته مى‌شوند. سيروز همراه با آسيت، حاملگي، دياليز صفاقى سرپائى مزمن (CAPD)، و اندام‌هاى لگنى که به‌طور مزمن بزرگ شده باشند يا تومورهاى لگنى نيز ممکن است نقش داشته باشند. از دست‌رفتن قوام بافت در منطقهٔ هسلباخ، همراه با ضعف فاسياى عرضي، با پيشرفت سن و در بيمارى‌هاى ناتوان‌کنندهٔ مزمن رخ مى‌دهد.

اينکه سرطان کولون ممکن است به‌نحوى زمينه‌ساز فتق مغبنى شود، ابتدا حدود نيم‌قرن پيش مطرح شد، و مطالعات جديد متعددى بر اعتبار اين نظريه افزوده‌اند. در حالى‌که هيچ مکانيسمى وجود ندارد که سرطان کولون از طريق آن بتواند باعث فتق شود، شيوع نئوپلازى کولون و عدم حساسيت تست‌هاى خون نهفته در مدفوع، باعث مى‌شوند که سيگموئيدسکوپى انعطاف‌پذير به‌طور روتين براى تمام بيماران بالاى ۵۰ سال توصيه شود.