ض

	ضامن روزى بوَد روزى‌رسان (از جامع‌التمثيل)
		نظير:
		خدا روزى‌رسان است
		ـ خدا رزّاق است
		ـ دهان باز بى‌روزى نماند
		ـ هر آن کس که دندان دهد نان دهد
		ـ خدا مى‌رساند ز هر جا که هست
		ـ رزق را روزى‌رسان پَر مى‌دهد (صائب)
		ـ تا حياتى هست ما را روزى مامى‌رسد (امين کاشانى)
		ـ الرّزق على‌الله
	ضامن مشو و امانت از کس مَسِتان (از جامع‌التمثيل)
		نظير:
		ضامن يا دست به کيسه است يا دست به يقه
		ـ تا توانى ضمان مشو کس را	کاوّلش بَر دهد پشيمانى
		و اواسِط آن بوَد ملامت خلق	و آخر اندر غرامتش مانى (ابن يمين)
	ضامن يا دست به کيسه است يا دست به يقه!
		رک: ضامن مشو و امانت از کس مَسِتان
	ظاهرش چون گور کافر پر حلل	و اندرون قهر خداى عزّ و جلّ٭
		رک: درون مردار و بيرون مشک و کافور
			٭ تحريفى است از اين بيت مولوى:
			همچو گور کافران بيرون حلل	و اندرون قهر خداى عزّ و جلّ
	ضبط نفس خود اگر کردى بدانم کاملى
		رک: نفس خود را بکُش اگر مردى
	ضرب‌خورده جرّاح است
		نظير: حکيم آن است که سرِ خودش آمده باشد
	ضرب ضرب اول است (از جامع‌التمثيل)
	ضرر آدمِ کارکن کار نکردن است
	ضرر به‌هنگام بِهْ از سود نابه‌هنگام
		نظير: دو دَه نيم بهتر از يک دَه يک است
	ضرر تلخ است
		رک: حريف باخته از بخت خود نالان است
	ضرر را از هر کجايش جلو بگيرند منفعت است
		نظير:
		از ضرر هر چه برگردد نفع است
		ـ از نيم زيان برگشتن سود است
		ـ از خانهٔ سوخته هر چه برآيد سود است
	ضيافت پاى پس هم دارد
		نظير:
		کاسهٔ همسايه دو پا دارد
		ـ هر خوردنى پس دادنى هم دارد
		ـ هر رفتى آمدى دارد
		ـ هر آمدى رفتى دارد و هر رفتى آمدى
	ضيافت خور خوشامدگوى باشد (از جامع‌التمثيل)