یادگیری حرکتی

نتيجهٔ آشکار تمرين هر فرد، بهبود سطح عملکرد او مى‌باشد که به طُرق متعددى قابل اندازه‌گيرى است، مانند درصد بيشتر در پرتاب آزاد بسکتبال يا نمرهٔ بهتر در يک مجموعهٔ حرکت روتين بارفيکس در ژيمناستيک. اما يادگيري، چيزى بيشتر از بهبود سطح عملکرد است. روانشناسان دريافته‌اند که تعريف يادگيرى به‌عنوان قابليت اجراء ماهرانه که در طول تمرين تکامل مى‌يابد، مفيد است، به‌ اين‌صورت که بهبود توانائى به بهبود عملکرد منجر مى‌شود. به اين ترتيب، بهبود عملکرد، به خودى خود، يادگيرى نيست، بلکه نشان‌دهندهٔ وقوع يادگيرى است. اين نظر را مى‌توان به‌صورت زير بيان کرد:

'يادگيرى حرکتي' مجموعه‌اى از فرآيندهاى همراه با تمرين يا تجربه است که به تغييرات نسبتاً پايدار در قابليت اجراء ماهرانه منجر مى‌شود.

براى تأکيد بر جنبه‌هاى مختلف يادگيري، اهميت دارد که عبارات زير را به خاطر بسپاريم:

- يادگيرى از تمرين و تجربه ناشى مى‌شود؛

- يادگيرى مستقيماً قابل مشاهده نيست؛

- تغييرات ناشى از يادگيري، از تغييرات عملکرد استنتاج مى‌شود؛

- يادگيرى شامل مجموعه‌اى از پردازش‌ها در دستگاه عصبى مرکزى است؛

- يادگيرى قابليت اجراء ماهرانه را پديد مى‌آورد؛

- تغييرات ناشى از يادگيرى نسبتاً پايدار هستند، موقتى نيستند.