مستی ز چشم دلکش میگون یار جوی

مستی ز چشم دلکش میگون یار جوی		وز جام باده کام دل بیقرار جوی
اکنون که بانگ بلبل مست از چمن بخاست		با دوستان نشین و می خوشگوار جوی
گر وصل یار سرو قدت دست می‌دهد		چون سرو خوش برآی و لب جوبیار جوی
فصل بهار باده گلبوی لاله گون		در پای گل ز دست بتی گلعذار جوی
از باغ پرس قصه بتخانه‌ی بهار		و انفاس عیسوی ز نسیم بهار جوی
ای دل مجوی نافه‌ی مشکل ختا ولیک		در ناف شب دو سلسله‌ی مشکبار جوی
خود را ز نیستی چو کمر در میان مبین		یا از میان موی میانان کنار جوی
خواهی که در جهان بزنی کوس خسروی		در باز ملک کسری و مهر نگار جوی
بعد از هزار سال که خاکم شود غبار		بوی وفا ز خاک من خاکسار جوی
هر دم که بیتو بر لب سرچشمه بگذرم		گردد روان ز چشمه‌ی چشمم هزار جوی
خواجو اگر چنانکه در این ره شود هلاک		خونش ز چشم جادوی خونخوار یار جوی