گفتمش از چه دلم بردی و خونم خوردی

گفتمش از چه دلم بردی و خونم خوردی		گفت از آنروی که دل دادی و جان نسپردی
گفتمش جان ز غمت دادم و سر بنهادم		گفت خوش باش که اکنون ز کفم جان بردی
گفتمش در شکرت چند بحسرت نگرم		گفت درخویش نگه کن که بچشمش خردی
گفتمش چند کنم ناله و افغان از تو		گفت خاموش که ما را بفغان آوردی
گفتمش همنفسم ناله وآه سحرست		گفت فریاد ز دست تو که بس دم سردی
گفتمش رنگ رخم گشت ز مهر تو چو کاه		گفت بر من بجوی گر تو بحسرت مردی
گفتمش در تو نظر کردم و دل بسپردم		گفت آخر نه مرا دیدی و جان پروردی
گفتمش بلبل بستان جمال تو منم		گفت پیداست که برگرد قفس می‌گردی
گفتمش کز می لعل تو چنین بی‌خبرم		گفت خواجو خبرت هست که مستم کردی