نه دسترسی به یار دارم

نه دسترسی به یار دارم		نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید		از گردش روزگار دارم
در دل غم تو کنم خزینه		گر یک دل و گر هزار دارم
این خسته دلم چو موی باریک		از زلف تو یادگار دارم
من کانده تو کشیده باشم		اندوه زمانه خوار دارم
در آب دو دیده از تو غرقم		و امید لب و کنار دارم
دل بردی و تن زدی همین بود		من با تو بسی شمار دارم
دشنام همی‌دهی به سعدی		من با دو لب تو کار دارم