آسیت پانکراسی و پلورال افیوژن پانکراسی

آسيت پانکراسى عبارت است از تجمع مايع پانکراسى در شکم، بدون آنکه با پريتونيت يا درد شديد همراه باشد. از آنجا که بسيارى از اين بيماران الکلى هستند، غالباً در نگاه اول به‌نظر مى‌رسد که آسيت سيروتيک داشته باشند. اين سندروم غالباً از نشت مزمن مايع درون پسودوکيست ناشى مى‌شود، ولى در تعداد کمى از موارد در اثر پارگى مجراى پانکراتيک بروز مى‌کند. علت عمدهٔ اين عارضه در بالغين، پانکراتيت الکلى و در کودکان پانکراتيت ناشى از تروما است. کاهش وزن شديدى که به تازگى عارض شه باشد، يک تظاهر بالينى مهم است، و عدم پاسخ آسيت به ديورتيک‌ها سرنخ تشخيصى ديگرى است. مايع آسيت، که نماى ظاهرى آن از رنگ زرد کاه تا رگه‌هاى خونى در آن متغير است، حاوى غلظت بالائى از پروتئين (> ۹/۲ گرم در دسى‌ليتر) و آميلاز است.

درمان اوليه بايد شامل يک دوره تغذيهٔ فشردهٔ داخل وريدى و سوماتواستاتين باشد. با اين روش غالباً بيمار درمان مى‌شود. اگر طى ۲ تا ۳ هفته بهبود قابل ملاحظه‌اى در وضعيت بيمار ديده نشود، بايد جراحى انجام شود. انجام ERCP قبل از عمل براى مشخص شدن محل نشت مايع ضرورى است. عمل جراحى عبارت است از بخيه‌زدن يک حلقهٔ Roux-en-Y از ژژونوم به نقطهٔ نشت مايع بر روى سطح پانکراس و يا يک پسودوکيست پانکراس. با درمان مناسب، پيش‌آگهى عالى خواهد بود.

افيوژن‌هاى مزمن پلور از منشاء پانکراس نوعى از بيمارى هستند که در آن مايع پانکراتيک به‌درون قفسه سينه تخليه مى‌شود. تشخيص براساس اندازه‌گيرى غلظت‌هاى بالائى از آميلاز در مايع (معمولاً > ۳۰۰۰ واحد در دسى‌ليتر) مطرح مى‌شود. بايد CTاسکن از پانکراس و پانکراتوگرافى رتروگراد انجام شود. درمان طبى عبارت است از درناژ مايع با يک لولهٔ قفسه سينه، سوماتواستاتين و تغذيهٔ کامل داخل وريدي.