عامل اتیولوژی

ويروس‌هاى بيمارى پوليوميليت نوعى RNA ويروسى از خانواده پيکورناويروس‌ها و ازجنس انتروويروس‌ها مى‌باشند و شامل سه‌ سروتيپ I و II و III هستند و به‌علت ايجاد موتاسيون درضمن تکثير، ژنوتيپ‌هاى مختلف در داخل هر سروتيپ موجود است. پوليوويروس‌ها تقارن ايکوزاهدرال دارند و بدون پوشش مى‌باشند. در ساختمان آنها چهارنوع پروتئين وجود دارد که اپى‌توپ‌هاى پادگنى (آنتى‌ژنيک) موجود بر روى آنها مسؤول ايجاد ايمنى عليه اين ويروس‌ها مى‌باشد. پوليوويروس‌ها دربرابر پادزيست‌ها (آنتى‌بيوتيک‌ها) و عوامل شيمى‌درمانى شناخته شده، مقاوم مى‌باشند. الکل ۷۰% و ليزول ۵% و ترکيبات آمونيومى ۱% و اترودى اکسيلات و دترژنت‌هاى مختلف بر روى آنها اثر ندارند و به pH اسيدى نيز مقاومند. اين ويروس‌ها به فرمالدئيد ۳/۰% و HCL نرمال ۱/۰ درصد و کلر آزاد به‌ميزان ۳/۰ تا ۵/۰ PPM حساسيت نشان مى‌دهند، ولى بايد درنظر داشت که وجود مواد آلي، اثربخشى کلر را کاهش مى‌دهد. ميزان پايدارى ويروس در محيط، به حرارت و خشکى بستگى دارد. در دماى انجماد سالها در يخچال معمولى چندهفته و در محيط (حدود ۲۰ درجه) به‌مدت چند روز عفونى باقى مى‌مانند. وجود بعضى نمک‌ها ازجمله کلرور منيزيم، مقاومت ويروس درمقابل حرارت را افزايش مى‌دهد و از اين موضوع در توليد واکسن زنده نيز استفاده شده است.