|
|
| مصاحبه آزاد يا هدايت نشده
|
|
در مصاحبهٔ آزاد، پژوهشگر با در نظر گرفتن موقعيت خاص مىتواند پرسشهاى موردنظر را بدون رعايت نظم و ترتيب و بدون محدوديت، در فرصت مناسب طرح نمايد و در طرح آنها آزادى کامل دارد و هيچگونه محدوديتى احساس نمىکند. از طرف ديگر مصاحبه شونده در جواب دادن به سؤالها نيز آزادى کامل دارد. بهعبارت ديگر هم پژوهشگر و هم پاسخگو در طرح و پاسخگوئى به سؤالات محدوديتى ندارند و آزادى کامل دارند.
|
|
|
همانطور که از نام آن برمىآيد، طرفين يعنى پرسشگر و پاسخگو محدوديتهائى احساس مىکنند. از طرفى پرسشگر صرفاً موضوعهاى معينى را مطرح مىکند و صرفاً در خصوص آنها پاسخ مىخواهد. از طرفى ديگر پاسخگو نمىتواند عقيدهٔ خود را آنطور که ترجيح مىدهد در کمال آزادى ابراز کند.
|
|
|
در مصاحبهٔ منظم نه تنها موضوعاتى که پرسشگر مطرح مىکند از قبل معين شدهاند بلکه اين موضوعات بهطور دقيق ردهبندى گرديدهاند و پرسشگر ناچار است هر يک از موضوعات را در جاى خود طرح کند و هيچ يک را نمىتواند به سليقهٔ خود بر ديگرى ترجيح دهد.
|
|
|
در اين نوع مصاحبه، يکنفر مصاحبهگر و عدهٔ زيادى پاسخدهنده هستند. به اين وسيله مىتوان در مدت کم و به آساني، عقيدهٔ چندين نفر را دربارهٔ موضوع واحدى بهدست آورد.
|
|
|
در اين نوع مصاحبه، پژوهشگر و مصاحبهکننده پزشک يا روانپزشک است و پاسخگو و مصاحبه شونده، بيمار است و هدف از آن تشخيص بيمارى با کمک بيمار و درمان آن است.
|
|
|
که ابداعکننده آن 'مرتن' جامعهشناس آمريکائى است. در اين روش کمتر از مردم پرس و جو مىشود بلکه بيشتر به آنان کمک مىشود که خود آنها جنبههاى دقيق، عللى که بر آنها اثر مىگذارد و موجب دگرگونىهائى در آنان مىگردد روشن کنند.
|