مواد استنشاقی

انواع گسترده‌ای از حلال‌ها (solvents)، چسب‌ها (glues) و پاک‌کننده‌ها (cleaners) فرار هستند و می‌توان آنها را به‌منظور تأثیرات روانگرا مصرف کرد. اکثر آنها هیدروکربن‌های آروماتیکی هستند که شامل گازوئیل، نفت سفید (kerosene)، سیمان لاستیک (rubber cements)، انواع چسب هواپیما، انواع چسب خانگی، تینر، رنگ، لعاب (enamels)، واکس، آئروسل (aerosols)، روغن جلا، پاک‌کننده ورنی، اکسید نیتروز، امیل نیترات، بوتیل نیترات، و محلول‌های پاک‌کننده است.

مواد استنشاقی توسط نوجوانان متعلق به سطوح پائین اجتماعی مورد مصرف قرار می‌گیرند. بعضی از افراد مواد گشادکننده عروقی (poppers) (امیل نیترات و بوتیل نیترات) را در طی فعالیت‌های جنسی به‌منظور ارگاسم بیشتر با گشاد شدن رگ‌ها مصرف می‌کنند که این عمل موجب اوفوری، گیجی، و احساس غوطه‌ور بودن می‌شود.

نشانه‌های مسمومیت خفیف مانند مسمومیت با الکل یا آرام‌بخش - خواب‌آورها می‌باشد. تأثیرات روان‌شناختی شامل اوفوری خفیف، اختلال قضاوت، تکانشگری (impulsiveness)، تهاجم، ستیزه‌جوئی و تأثیرات جسمی شامل آتاکسی، کنفوزیون، اختلال موقعیت‌یابی، تکلم جویده جویده و نامفهوم، ضعف رفلکس‌ها، نیستاگموس، سرگیجه می‌باشند. این عوارض می‌تواند به دلیریوم یا حمله (صرعی) منجر گردد. عوارض احتمالی دیگر شامل آسیب مغزی، ضایعات کبدی، نوروپاتی‌های محیطی، توقف ساخته شدن مغز استخوان، و سرکوب ایمنی (immunosuppression) می‌باشند.

سندرم ترک نیز به‌ندرت ممکن است رخ دهد، هر چند که در DSM-IV-TR مشخص نگردیده است. این سندرم با بی‌قراری، اختلالات خواب، تعریق، تهوع، استفراغ، تاکیکاردی، وحشت (Jitters)، و گاه توهم و هذیان تشخیص داده می‌شود. درمان کوتاه‌مدت مراقبت طبی حمایت است (تجویز مایعات و پایش فشار خون).