مجموعه تیپ‌های شتر در زاگرس و آذربایجان

سلسله جبال زاگرس مجموعه پستى بلندى‌هاى منظم و ويژه‌اى است که از کردستان (بزرگ) آغاز و تا شمال تنگه هرمز ادامه دارد. سلسله جبال زاگرس ۱۳۵۰ کيلومتر طول و حدود ۱۲۵ تا ۲۷۵ کيلومتر عرض دارد زاگرس خود به‌دو بخش ذيل تقسيم مى‌شود:

- بخش شمال غربى از مرز ايران و عراق تا استان فارس

- زاگرس جنوب شرقى از شيراز تا تنگه هرمز

عمده‌‌ترين خصوصيات اقليمى اکوسيستم زاگرس و آذربايجان ميزان بارندگى مناسب عمق خاک مطلوب، پوشش گياهى مناسب و تنوع گياهان مرتعى زياد، اختلاف کم درجه حرارت در شبانه‌روز: را مى‌توان نام برد با توجه به شرايط فوق شتران اين مناطق از سرعت رشد بالا و کيفيت لاشه و وزن بالاترى نسبت به شتران مناطق کويرى و نيمه‌خشک برخوردار هستند در عوض کميت و کيفيت پشم اين شتران از وضعيت مطلوبى برخوردار نيست.

قسمتى از شتران اين اکوسيستم، دوکوهانه و از انساب شتران مناطق سردسير روسيه بوده، وزن بالا، سرعت رشد بسيار مناسب و تطابق بسيار عالى با آب و هواى کوهستانى و سرد از بهترين ويژه‌گى‌هاى اين شتران مى‌باشد. چون ايلات اين مناطق از بين رفته و نظام عشايرى آنها دستخوش تغييرات فرهنگى اجتماعى و اقتصادى شده، متأسفانه در گذشته سياست حمايتى مناسبى از اين شترها وجود نداشته نسل آنها رو به انقرض است. به‌طورى‌که تعداد آنها در سراسر ايران به زحمت به ۱۰۰ نفر مى‌رسد. ميانگين وزن نوزادان شتر دوکوهانه در ايران در بدو تولد ۶۵ کيلوگرم مى‌باشد و ميانگين سنى آنها در ايران ۱۹ تا ۲۷ سال مى‌باشد.