منگر به حدیث خرقه پوشان

منگر به حدیث خرقه پوشان		آن سخت دلان سست کوشان
آویخته سبحه‌شان به گردن		همچون جرس از درازگوشان
از دور چو کشتگان ببینی		از راه بگرد و رو بپوشان
از بند ریا و زرق برخیز		با ساده نشین و باده نوشان
مفروش به ملک هر دو عالم		خاک سر کوی می فروشان
در باغ چه خوش بود سحرگاه		ما سرخوش و بلبلان خروشان
مطرب غزل عبید برخوان		دل برده ز دست تیزهوشان