HIV و پرسنل درمانی

خطر کوچک ولى مشخصى از نظر کسب عفونت HIV از راه تماس با سر سوزن، تماس وسيع سطوح مخاطي، يا تماس زخم‌هاى باز با ترشحات يا فرآورده‌هاى خونى آلوده به HIV براى پرسنل درمانى وجود دارد. خطر انتقال HIV به‌دنبال سوراخ شدن پوست بر اثر شيء آلوده به خون فرد مبتلا به عفونت ثابت شده HIV حدود ۳/۰ درصد است. در مقام مقايسه، خطر انتقال عفونت هپاتيت B در جريان واقعه مشابه ۳۰-۲۰% است. نقش داروهاى ضدٌ رتروويروسى در پروفيلاکسى بعد از تماس هنوز مورد بحث است. ولي، يک گروه تحقيقاتى سرويس بهداشت عمومى ايالات متحده توصيه کرده که پروفيلاکسى داروئى بايد هرچه زودتر پس از تماس شغلى داده شود. هر چند که رژيم دقيق هنوز مورد بحث است، ولى توصيه‌هاى سرويس بهداشت عمومى شامل موارد زير است: ۱. ترکيبى از دو مهارکننده ترانس کريپتاز معکوس آنالوگ نوکلئوزيد به‌مدت ۴ هفته براى تماس‌هاى معمولي، يا ۲. ترکيبى از دو مهارکننده ترانس کريپتاز معکوس آنالوگ نوکلئوزيد به‌همراه يک مهارکننده پروتئاز به‌مدت ۴ هفته براى تماس‌هاى پرخطر يا پيچيده. اکثر پزشکان از رژيم دوم براى تمام موارد نيازمند درمان استفاده مى‌کنند. هر کدام از اين رژيم‌ها استفاده شود، مهم آن است که درمان هرچه سريع‌تر پس از تماس شروع گردد.

پيشگيرى از تماس بهترين راهکار است و شامل به‌کار بستن توصيه‌هاى عمومى و مراقبت در برخورد با سوزن‌ها و ساير اشياء بالقوه آلوده مى‌باشد.

انتقال TB نيز خطر بالقوه ديگرى براى تمام پرسنل درماني، از جمله کسانى است که با بيماران آلوره به HIV سر و کار دارند. تمام پرسنل بايد وضعيت PPD خود را، که هر سال بايد کنترل شود، بدانند.