خطر نسبی در مقایسه با خطر قابل انتساب

تعيين خطر نسبى جزو نيازمندى‌هاى مهم سبب‌شناختى است و مقدار آن براى سنجش نقش سبب‌شناختيِ عامل در ايجاد بيمارى نشانگرى بهتر از خطر قابل انتساب است. هرچند مقدار خطر نسبى بيشتر باشد، رابطه بين علت و اثر قوى‌تر است. اما خطر نسبى به‌اندازه خطر قابل انتساب بازتاب اهميت بالقوه خطر براى بهداشت عمومى نيست، يعنى خطر قابل انتساب از تأثير موفقيت برنامه‌هاى پيشگيرى و بهداشت عمومى در کاهش احتمالى مشکل بهداشتى - نظريه بهترى بدست مى‌دهد.

دو مثال (جداول زیر) براى نشان دادن اهميت عملى تمايز خطر و خطر مطلق - بيان مى‌شود. در مثال اول (جدول خطر نسبى و خطر قابل انتساب) RR عوارض قلبى عروقى در مصرف نمايندگان قرص‌هاى خوراکى جلوگيرى از باردارى مستقل از سن است درحالى که AR در گروه‌هاى مسن‌تر بيش از ۵ برابر است. مشاهدات اپيدميولوژيک پايه منع تجويز قرص‌هاى جلوگيرى از باردارى در زنان ۳۵ ساله و بالاتر بوده است.

مثال دوم (جدول سنجش خطر بين سيگارى‌ها و غيرسيگارى‌ها) نشان مى‌دهد که خطر قابل انتساب سيگارکشيدن سرطان‌هاى ريه ۹۲ درصد و در CHD ۱۳/۳ دردص است. در CHD هم خطر نسبى و هم خطر قابل انتساب خيلى زياد نيست و نشان نمى‌دهد که مى‌توان از اين بيمارى هم با سيگارنکشيدن به اندازه سرطان ريه پيشگيرى کرد.

جدول خطر نسبى و خطر قابل انتساب عوارض قلبى عروقى قرض‌هاى جلوگيرى از باردارى در زنان مصرف کننده

	خطر عوارض قلبى عروقي			سن
	در صد هزار بيمار سال			۳۹-۳۰			۴۴-۴۰
	خطر نسبي			۲/۸			۲/۸
	خطر قابل انتساب			۳/۵			۲۰

جدول سنجش خطر بين سيگارى‌ها و غيرسيگارى‌ها

ميزان مرگ در ۱۰۰۰

علت مرگ

سيگاري

غيرسيگاري

R.R

A.R

سرطان ريه

۰/۹۰

۰/۰۷

۱۲/۸۶

۹۲/۲

CHD

۴/۸۷

۴/۲۲

۱/۱۵

۱۳/۳