تشخیص

براى تشخيص بالينى مى‌توان قاعدە ضايعهٔ را خراشيد و سلول‌هاى غول‌آساى چند هسته‌اى را با رنگ‌آميزى رايت يا رنگ‌آميزى گيمسا (تست تزانک Tzanck Preparation) ديد يا سلول‌هاى غول‌آساى مشخص يا انکلوزيون‌هاى داخل هسته‌اى را با کمک سيتولوژى (رنگ‌آميزى پاپانيکول) مشاهده نمود. کشت ممکن است طى ۴۸ تا ۹۶ ساعت مثبت شود. روش‌هائى مثل تست ايمونوفلورسانس، اليزا و روش‌هاى هيبريديزاسيون DNA تقريباً به اندازه جداسازى ويروس از ضايعات تناسلى يا ضايعات لب و دهان حساس هستند؛ اما حساسيت آنها در مقايسه با کشت ويروسى از ترشحات بزاقى يا ضايعات گردنى ۵۰ درصد است. در عفونت‌هاى CNS و مراحل انتهائى ضايعات زخمى‌شونده PCR حساس‌تر از کشت است. تغييرات سرمى را مى‌توان براى اثبات عفونت‌هاى اوليه به‌کار برد. اما فقط ۵ درصد از بيمارانى که عفونت HSV مجدداً در آنها فعال شده است افزايش چهار برابر يا بيشتر در تيتر آنتى‌بادى دارند.