چشم مست

برداشت پرده شمعم و پروانه پرگرفت		بازار شوق پردگیان باز درگرفت
شمع طرب شکفت در آغوش اشک و آه		ابری به هم برآمد و ماهی به برگرفت
زین خوشترت کجا خبری در زند که دوست		سر بی‌خبر به ما زد و از ما خبر گرفت
بار غمی که شانه تهی کرد از او فلک		این زلف و شانه خواهدم از دوش برگرفت
یک تار موی او به دو عالم نمیدهند		با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت
چشمک زند ستاره صفت با نسیم صبح		شمع دلی که دامن آه سحر گرفت
چون شعر خواجه تازه و تر بود، شهریار		شعر توهم که درس خود از چشم تر گرفت