در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش

در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش		حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش
صوفی ز کنج صومعه با پای خم نشست		تا دید محتسب که سبو می‌کشد به دوش
احوال شیخ و قاضی و شرب الیهودشان		کردم سال صبحدم از پیر می فروش
گفتا نه گفتنیست سخن گر چه محرمی		درکش زبان و پرده نگه دار و می بنوش
ساقی بهار می‌رسد و وجه می‌نماند		فکری بکن که خون دل آمد ز غم به جوش
عشق است و مفلسی و جوانی و نوبهار		عذرم پذیر و جرم به ذیل کرم بپوش
تا چند همچو شمع زبان آوری کنی		پروانه مراد رسید ای محب خموش
ای پادشاه صورت و معنی که مثل تو		نادیده هیچ دیده و نشنیده هیچ گوش
چندان بمان که خرقه ازرق کند قبول		بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش