یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا
آلمانجیر
مردى بود بهنام آلمانجير. او هر شب يک زن مىگرفت و همان شب هم دماغ و گوش او را مىبريد و کنارى مىانداخت. تا آن روز چهل زن گرفته بود. روزى دختر وزير فهميد که زنهاى آلمانجير مىخواهند به حمام بروند. او هم رفت به حمام و ديدن چهل زن بىگوش و دماغ آنجا هستند. دختر وزير به آنها گفت: 'شما به آلمانجير بگوئيد بيايد مرا به زنى بگيرد تا به او نشان دهم گوش بريدن يعنى چه!' |
فردا شب، زنها به آلمانجير گفتند: 'برو دختر وزير را بگير که خيلى زيبا است.' آلمانجير به خواستگارى دختر وزير رفت و او را عقد کرد. شب دختر را بردند به خانهٔ آلمانجير. موقع خواب دختر به آلمانجير گفت: 'قصهاى براى تو مىگويم، اگر خوابمان برد و قصه تمام نشده بود، بقيهاش را فردا شب مىگويم' . دختر چند شب قصه را کش داد. زنهاى ديگر هر روز که از خواب بيدار مىشدند و مىديدند گوش و دماغ دختر بريده نشده تعجب مىکردند. |
شبى دختر وزير شنيد زن همسايه آنها در حال زايمان است. به خانهٔ آنها رفت و گفت: 'بچه که بهدنيا آمد همانطور نشسته او را به مدت دو ساعت به من بدهيد. به اندازهٔ وزن بچه هم به شما طلا مىدهم' . بچه که بهدنيا آمد، دختر آنرا گرفت و آمد به خانه. آلمانجير خواب بود. دختر وزير آهسته شلوار آلمانجير را پائين کشيد و بچه را گذاشت ميان دوپاى آلمانجير. کمى که گذشت آلمانجير از خواب بيدار شد و بچه را ميان پاهاى خود دى که داشت گريه مىکرد و دست و پا مىزد. آلمانجير با دستپاچکى دختر را بيدار کرد. دختر گفت: 'بچه را بهمن بده تا پنهانش کنم. خودت هم صدايش را درنياور. آخر کى تا بهحال ديده که مرد هم بزايد؟!' دختر وزير بچه را برد و داد به مادر او. آلمانجير از غصه خوابش نبرد. دختر وقت اذان صبح به او گفت: 'تو بلند شو برو، تا ببينم چه جوابى مىتوان به اين زنها بدهم. آخر نمىگويند مگر مرد هم مىزايد؟!' آلمانجير سه ماه از اين شهر به آن شهر مىرفت و آوراه بود. بعد از سه ماه به ده برگشت. نزديکىهاى ده پيغام فرستاد که آماده باشيد دارم مىآيم. دخرت وزير بچهها را که از مکتبخانه تعطيل شده بودند، جمع کرد و يک دنبک به دست آنها داد و گفت: 'وقتى آلمانجير داخل خانه شد، شما دنبکزنان وارد حياط شويد و بخوانيد: آلمانجير پسر زائيده، قدمش مبارک باشد!' آلمانجير آمد و وقتى اين شعر را شنيد به دختر گفت: 'يک چادر بهمن بده سر کنم و از راه بيابان فرار کنم. من فکر مىکردم اين حرفها فراموش شده است' . آلمانجير فرار کرد و تا سه چهار ماه آن طرفها آفتابى نشد. |
بعد از سه چهار ماه رفت به طرف آبادى خودشان. اين بار هم دختر، بچهها را جمع کرد و به آنها ياد داد به آلمانجير بگويند: 'قدم پسرت مبارک! هنوز بچهات بزرگ نشده؟!' آلمانجير از همان کوچه دو پا داشت و دو پاى ديگر هم قرض کرد و پا به فرار گذاشت. |
- آلمانجير |
- گنجينههاى آدب آذربايجان - ص ۹۸-۹۳ |
به نقل از فرهنگ افسانههاى مردم ايران - جلد اول -على اشرف درويشيان - رضا خندان (مهابادى) |
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
حجاب دولت ترکیه حسین امیرعبداللهیان انتخابات جنگ مجلس شورای اسلامی دولت سیزدهم نماز جمعه مجلس افغانستان حسن روحانی
هواشناسی سیل زاهدان تهران شهرداری تهران فضای مجازی باران سازمان هواشناسی یسنا آتش سوزی هلال احمر سامانه بارشی
قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو خودرو دلار بانک مرکزی مسکن تورم قیمت طلا حقوق بازنشستگان ارز ایران خودرو
تلویزیون صدا و سیما پایتخت مسعود اسکویی موسیقی مهران غفوریان دفاع مقدس صداوسیما سریال سینمای ایران سازمان صدا و سیما
غزه رژیم صهیونیستی حماس فلسطین جنگ غزه روسیه امیرعبداللهیان اوکراین نوار غزه انگلیس ایالات متحده آمریکا یمن
فوتبال مهدی طارمی پرسپولیس استقلال سپاهان رئال مادرید لیگ برتر بارسلونا باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال علی خطیر بازی
هوش مصنوعی اینستاگرام گوگل اپل ناسا عکاسی تبلیغات مایکروسافت کولر
توت فرنگی آلرژی چاقی کبد چرب