در مرثیه یکی از اکابر فرماید

پادشه ملک صباحت که بود		هم به صفا پادشه وهم به نام
گلبن گلزار سیادت که داشت		سرو حسد بر قد آن خوش‌خرام
ناگهش ایام ز بامی فکند		راست چو مهر از فلک نیل‌فام
وز پی سال اجلش عقل گفت		پادشه حسن فتاده ز بام