دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم

دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم		هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم
کرشمه‌ای که نکاهد ز حسن اگر بنوازی		به لطف گاه به گاه و نگاه ماه به ماهم
میان ما و تو سد گونه خشم شد همه بیجا		چنین مکن که مرا عیب می‌کنند و ترا هم
کدام ملک به توفان دهم کدام بسوزم		که فرق تا به قدم سیل اشک و شعله‌ی آهم
فتاده‌ام به رهت چشم و گوش گشته سراپا		بیا که گوش به آواز پا و چشم به راهم
مکن که عیب کنندت ز چون منی چو گریزی		که نیکنامی جاوید از برای تو خواهم
چو وحشی از چمن وصل رستم اول وآخر		سموم بادیه‌ی هجر ، زرد کرد گیاهم