تکلّم (۲)

توضيح

در مورد مسائل سکس و سؤالات مربوط به آن در دوران طفوليت، بايد با توضيحاتى که مى‌دهيد اطفال را براى دوران مدرسه آماده کنيد که در آنجا با تناقض گوئى مواجه نشوند.

اولين چيزى که توجه بچه‌ها را به خود جلب مى‌کند تغيير شکلِ ظاهرى اعضاء تناسلى آنان است. وقتى دختر کوچکى داراى يک برادر است او متوجه مى‌شود که برادرش به نحو ديگرى ادرار مى‌کند و چيزى ميان پاهاى خود دارد او ندارد. و اين مطلب انگيزهٔ سؤالى مى‌شود. جواب او را درست طورى بدهيد که مى‌پرسد. و مهم است که اسم اعضاء را درست بناميد. مثلاً بگوئيد که پسرها و مردها ميان پاهاى خود يک عضو و بيضه‌دان دارند که ساختمان آن با دخترها و خانم‌ها فرق مى‌کند. و شايد اينجا از شما پرسيده شود: 'چرا من همه را ندارم؟' و شما بايد توضيح بدهيد که خانم‌ها اين عضوها در داخل شکم قرار دارد که نمى‌توان آن را ديد. و ساختمان آن طور ديگرى است. با اين جواب‌ها به نظر مى‌آيد که او راضى مى‌شود و لزومى ندارد بيش از آنچه که او مى‌خواهد بداند براى وى توضيح بدهيد. در خانواده‌هائى که اعضاء آن در خانه مقيد به حجاب نيستند، اطفال کوچک در آنجا کنجکاو نمى‌شوند، آنان به اختلاف ظاهرى تناسلى زودتر پى مى‌برند. در حالى‌که در خانواده‌هائى که بزرگ‌تران در آنجا بسيار پوشيده هستند و ترس از آن دارند که بچه‌ها قسمتى از بدن آنان را بدون لباس ببينند و از لخت شدن در برابر آنان اجتناب مى‌کنند اطفال در اين خانواده‌ها بسيار کنجکاو مى‌شوند، و گاهى که موقعيتى به‌دست آورند مى‌خواهند کشف کنند که والدين چه چيز را از آنها پنهان مى‌کنند. مثلاً اگر روزى پسر کوچکى به ديدن خانواده‌‌اى مى‌رود که در آنجا فقط دختر وجود دارد، وقتى پسرک مى‌خواهد براى قضاى حاجت به مستراح برود چه اتفاقى مى‌افتد نبايد مانع آنان بشويد بلکه بر عکس بايد از اين موقعيت استفاده کرده براى آنان آنچه را مى‌خواهند بدانند توضيح بدهيد. اگر بخواهيد اشتياق آنان را براى دانستن مانع شويد و جملاتى از قبيل: 'اين بى‌تربيتى است' ، 'اين کار، زشت است' و غيره، بگوئيد، نتيجهٔ عکس مى‌دهد.

چون ما مى‌خواهيم که فرزندان ما در سال‌هاى آينده با همسر خود بدون خجالت روابط سالم و دوستانه برقرار کنند، و بايد با 'قيود' ناصحيح گذشته که اين همه ضرر ببار آورده است مبارزه کنيم؛ هرگز از سؤالات فرزندان خود در اين رابطه دچار تحير و دستپاچگى نشويد زيرا طرح اينگونه پرسش‌ها اجتناب ناپذير است. چون هرگونه سؤال و ابهام که طفل در رابطه با مسائل جنسى دارد از نظر او همانقدر ساده و طبيعى است که در مورد لوکوموتيو يا حيوان خود از شما مى‌پرسد. به همين علت است که شما نيز بايد دقيق به سؤال وى پاسخ بگوئيد. طفره نرويد، جواب را به تأخير نياندازيد، بلکه فوراً پاسخ بگوئيد، با داستان‌هاى ساختگى متداول مانند 'حکايت لک‌لک' و يا 'داستان کلم' شروع نکنيد. اگر خيلى عادى به سؤالات او در اين زمينه پاسخ نگوئيد، فرزند شما به اين فکر مى‌افتد که اينجا چه چيزى نفهته است و روى اين مسائل بيشتر کنجکاو مى‌شود و حساسيت پيدا مى‌کند.

اولين سؤال معمولاً اين‌طور است: 'مادر، بچه‌ها از کجا مى‌آيند؟' جواب کاملاً ساده و روشن است: 'بچّه‌ها در درون مادر رشد و نمو مى‌کنند، مثل دانهٔ سيب داخل آن، و مغز گردو داخل پوستش. شايد طفل شما مى‌پرسد: 'آيا من هم در داخل تو بزرگ شده‌ام؟' و جواب شما اين است: 'بله البته' . هنگامى که فرزندتان بزرگ‌تر شد شايد مى‌خواهد کمى بيشتر بداند و لذا مى‌پرسد 'در کجاى مادر بچه رشد و نمو مى‌کند؟' حال وحشت نکنيد و دنبال کلمات نگرديد و از جواب طفره نرويد که فايده‌اى ندارد. بلکه صراحتاً به او بگوئيد: 'در داخل شکم مادر' . از اين جواب طفل فوراً راضى مى‌شود زيرا او شکم خود را مى‌شناسد و مى‌داند که گاهگاهى درد مى‌گيرد و از طرفى او در اطراف خود اکثراً بانوان حامله را با تغيير شکل و فيگور مى‌بيند که توجه او را جلب مى‌کند. و مى‌پرسد: 'مادر چرا آن خانم آنقدر چاق است؟' و يا 'مادر چرا تو اين‌قدر چاق شده‌اي؟' و شما بايد فوراً خيلى ساده بگوئيد: 'در دورن آن خانم يک بچه در حال رشد است. به همين جهت او چاق شده است.' معمولاً سؤالات از اين حد بالاتر نمى‌رود و به داخل و منشاء توليد کودکان کشيده نمى‌شود. بعد در سنين نوجوانى طفل مى‌خواهد بداند که چطور بچه از داخل شکم مادر بيرون مى‌آيد و چگونه او داخل شکم قرار دارد.

اشتياق طفل کوچک ما براى دانستن سبب مى‌شود که اعضاء مختلف بدن خود و ساير اطفال نزديک او و والدين خود برايش جالب باشد. و از اين جهت آگاهى سؤالات مضحکى مطرح مى‌شود: 'مادر آيا تو هم مثل من ناف داري؟ مى‌خواهم ببينم!' و يا دختر کوچکى با کنجکاوى مى‌پرسد: 'مادر چرا من نمى‌توانم به خوبى اسحق ادارا خود را جارى سازم؟' و شما بايد خيلى طبيعى و ساده به سؤال او جواب درست بدهيد. هرگز نگوئيد 'اوف' ، 'بچهٔ بى‌تربيت' 'چه سؤال بى‌ربطى' اين جواب‌ها احمقانه است و ممکن است با اين کار خود، ساده دليِ طفل را که بسيار ارزشمند است از بين ببريد.

آنچه طبيعت براى ما قرار داده است جرم و گناه نيست بلکه افکار عوضى و انحرافى است که توليد شبهه مى‌کند. چرا نبايد براى بچهٔ کوچکى توضيح بدهيم که پسرها داراى ساختمان بدنى غير از دختران هستند و ساختمان بدن مردان با زنان تفاوت دارد. توضيح اين مطالب که جُرم نيست. در ضمن بايد بدانيم که کودکان ناطق و سخنران خوبى نيز هستند. وقتى شما به همهٔ سؤالات طفل خود در مورد اعضاء بدن وى و نحوهٔ پيدايش و تکامل او صادقانه پاسخ مى‌گوئيد، بعد او مى‌خواهد هر چه را که آموخته براى همسالان خود سخنرانى نمايد. و يا روزى شروع مى‌کند در حضور جمعى از بزرگ‌تران راجع به اينگونه مسائل نطق کند. متأسفانه همهٔ بزرگسالان در محدودهٔ اينگونه مسائل هنوز آن بى‌نظرى و بى‌توجهى و ساده‌انگارى را ندارند پس در عين حالى‌که براى فرزندتان آشکارا و طبيعى در مورد اينگونه مسائل توضيح مى‌دهيد و او نيز بياموزيد که حُجب و حياى خود را نيز حفظ کند و کم‌کم به اصطلاح ياد بگيرد که 'هر سخن جائى و هر نکته مکانى دارد' پس به او بفهمانيد که در رابطه با اينگونه مسائل فقط در منزل صحبت کند. در اينجا نيز مثل همهٔ موارد ديگر بايد با شوهر خود هم عقيده باشيد و با هم گام برداريد و در يک جهت پيش برويد.

بعد از سه سالگى بايد گاهگاهى طفل تنها از خانه بيرون برود و با بچهٔ همسايه در حياط و يا در زمين بازى با بچه‌ها بازى کند. اما در اين برنامه اين خطر نيز وجود دارد که فرزندِ بى‌گناهتان سر راه جنايتکار و يا بزهکارى قرار بگيرد. همهٔ شما از دامنهٔ اين جنايات و عواقب وحشتناک آن با اطلاع هستيد. براى جلوگيرى از آن چه بايد کرد؟

ثابت شده است کودکانى قربانى اينگونه جنايات مى‌شوند که احتياج و نياز فوق‌العاده به محبت و توجه دارند يعنى کودکانى که بسيار تنها هستند. آنانى که کمتر کسى براى آنها وقت مى‌گذارد و يا آنانى که با سخت‌گيرى بيش از حد تربيت مى‌شوند، و يا دسته‌اى ديگر از اطفال که بسيار کنجکاو هستند و در منزل، مسائل جنسى براى آنها توضيح داده نشده است و تجّربه‌اى ندارند. پس، در توضيح اينگونه مسائل براى فرزندان خود کوتاهى نکنيد. فرزند خود را هشيار سازيد که با هيچ غريبه‌اى نرود و با هيچ بيگانه‌اى هم صبحت و مانوس نشود. براى وى توضيح دهيد و روشن سازيد که يک ناآشنا و غريبه ممکن است او را بدزدد و به او تجاوز کند و او را بيازارد و ديگر هرگز او را به خانه برنگرداند. نگذاريد که به هر آشنائى عمو، دائى و خاله و يا عمه بگويد. اين القاب را براى بستگان حقيقى او حفظ کنيد. به او هشدار بدهيد که هر کجا مى‌خواهد برود بايد حتماً اول به شما بگويد و اگر برنامه‌ وى تغيير مى‌کند بايد به منزل بر گردد و شما را مطلع سازد و مجدداً اجازه بگيرد. در مورد دختران کوچک مراقب باشيد که لباس وى تحريک‌آميز و سکسى جلوه نکند.