غزل

عاشقی ترک خواب و خور کرده		جای خود را ز گریه تر کرده
حیرت حسن دوست جانش را		از تن خویش بی‌خبر کرده
دایم اندر نماز و روزه‌ی عشق		درس عشاق را ز بر کرده
پیش تیر ارادت معشوق		جگر خویش را سپر کرده
کارش از دست خود بدر رفته		یارش از کوی خود بدر کرده
در ره کوی دوست بی‌سر و پا		دل و جان داده، پا ز سر کرده
همت عالیش عراقی را		سفر راه پرخطر کرده