حکایت

من شنیدم که صاحب دیذی		داشت ناپاکزاده تلمیذی
سالها دیده در سرای سپنج		پر هنر بر سرش مصیبت و رنج
تا خرد جمع کرد و دانا شد		هم سخن گوی و هم توانا شد
گر چه بسیار مال و جاه بیافت		قرب سلطان و عز شاه بیافت
چون وفا در سرشت و زاد نداشت		حق استاد خود بیاد نداشت
راستان رنج خود تلف کردند		زانکه در کار ناخلف کردند
پاک تن در وفا تمام آید		بدگهر نا پسند و خام آید
هر که در سیرت وفا شد گرد		ز وفا راه در فتوت برد