برخورد والدین و مربیان با بازی‌های جنسی

شايد بتوان گفت که تنبيه کردن و جملات آمرانه‌اى چون 'دست نزن' و ... بدترين نحوهٔ برخورد با کودکانى است که با آلت تناسلى خود بازى مى‌کنند. بايد توجه داشت کودکان با اينکه از لحاظ روانى حساسيت بيشترى دارند ولى قدرت تمرکز آنها ضعيف بوده و مى‌توان با اقدام ساده‌اى کودک را از اين عمل بازداشت پدران، مادران و مربيان مى‌توانند در صورت برخورد با چنين بازى يا عملى با محول کردن کارى به کودک يا پرسيدن سؤالي، کودک را از اين عمل به‌طور موقت بازدارند. در ضمن بايد توجه داشت که آغاز دست‌کارى و لمس قسمت‌هاى مختلف بدن و ايجاد احساس لذت و نشاط در اين سنين علامت و نشانهٔ رشد طبيعى انسان است و بايد خوشحال بود از اينکه کودک از راه دهان و مقعد احساس لذت جنسى نمى‌کند! آغاز اين دست‌کارى بدن علامت گذر از مرحلهٔ دوم يعنى مرحلهٔ مقعدى است.

سنين ۲ الى ۳ سالگى زمانى است که پدر و مادر بايد تختخواب خود را از کودک خود جدا و براى آنها اتاق مخصوصى در نظر بگيرند اين مسئله از لحاظ تربيتى بسيار حائز اهميت است چرا که باعث مى‌شود اولاً کودک آميزش جنسى والدين خود را نبيند و متعاقب آن از احساس گناه ناشى از آن ناراحت نشود و ثانياً اينکه از تمام مداوم جسمى بين کودک و مادر جلوگيرى مى‌نمايد. البته تماس جسمى بين کودک و مادر به‌ويژه در سنين قبل از سه سالگى لازم و ضرورى است ولى در اين سنين نبايد مداوم باشد.

مواقعى هست که کودکان دزدانه و مخفيانه آميزش جنسى اولياء خود را نگاه مى‌کنند اين مسئله را در عين اينکه نبايد دست‌کم گرفت نبايد هم انحراف کودکان تلقى يا تعبير نمود. اينچنين مسئله‌اى نتيجهٔ کوتاهى پدران و مادران است و لذا آنها بايد در اين فکر باشند که براى معانقه و آميزش جنسى خود مکان و زمان خلوت و مناسبى در نظر بگيرند.

پوشش نيمه‌لخت مادران نيز گاهاً مسئله‌ساز مى‌شود کودکان چون به‌طور مستقيم نمى‌توانند با نگاه کردن به بدن مادر يا خواهر خود حس کنجکاوى خود را ارضاء نمايند اکثراً به‌طور مخفيانه اين‌کار را انجام مى‌دهند. مثلاً موقعى که مادر در حال آشپزى و تميز کردن خانه است در گوشه‌اى نشسته و به نگاه کردن ادامه مى‌دهند. تداوم اين نگاه‌ کردن‌ها براى کودک و خانواده ممکن است مشکل‌آفرين باشد و لذا بايد فرصت و اجازه بدهيم که کودکان کنجکاوى‌هاى خود را در اين مورد با سؤال کردن ارضاء نمايند. مجدداً اشاره مى‌شود که اين نگاه کردن‌هاى کودکان انحراف جنسى نيست و نبايد با قهر و غضب والدين محکوم شود.

کودک ممکن است از مادر، پدر و يا مربى خود سؤالاتى در رابطه با مسائل جنسى بپرسد مثلاً يکى از ترس‌هاى رايج دختران که در نظريهٔ فرويد به‌طور گسترده‌اى بحث شده است موضوع مقايسهٔ آلت تناسلى خود با آلت پسران است که فکر مى‌کنند آلت تناسلى او هم به مانند برادر خود بوده ولى به‌خاطر تنبيه او را بريده‌اند و يا اينکه پسران احساس مى‌کنند اگر شلوغ باشند يا دروغ بگويند و ... آلت آنها را مانند خواهر خود خواهند کرد و اينها هر کدام با اضطراب همراه است. اگر کودکى در اين رابطه سؤال پرسيد مى‌توان به‌صورت تمثيلى تفاوت ظاهرى بين مردان و زنان را مطرح نمود. مثلاً موى مردان و زنان، آرايش و طرز لباس پوشيدن آنها مى‌تواند مثال خوبى براى پاسخ سؤال باشد.

در رابطه با سؤالاتى که کودکان مطرح مى‌نمايند توجه به نکات زير لازم و ضرورى است.

- بايد فرصتى فراهم کنيم که کودکان آزادانه سؤال خود را مطرح نمايند.

- بايد به پرسش‌هاى کودکان واقعى جواب بگوئيم و آنها را فريب ندهيم.

- برخى از والدين در پاسخ سؤال جنسى کودکان خود آشفته مى‌شوند و لذا سعى مى‌کنند که فکر کودک را منحرف نمايد و توضيحاتى مطرح مى‌نمايند که اضافى است و موردنظر کودک نمى‌باشد و ممکن است اين توضيحات ابهام فکر کودک را بيشتر کند. بايد دقت داشت که به کودکان آن چيزى بگوئيد که آنها از شما مى‌خواهند.

- بهترين زمان براى آموزش مسائل جنسى به کودکان زمانى است که آنها سؤال مى‌پرسند.