|
به هر جائى سر مىکشد، هيچ چيز ترسناک و ممنوعى براى او وجود ندارد مگر اينکه کسى به او بگويد و او را در حال سرکشى به گنجهها، چيزهاى زينتى و هر شيء منفرد که بتواند لمس کند و در دسترس باشد، خواهيد ديد.
|
|
|
مهمترين کمکى که مىتوانيد در حق کودک خود رواداريد اين است که مطمئن شويد علائم کنجکاوى او را اشتباهاً بهعنوان شيطنت تعبير نکردهايد. او بهقدر کافى بزرگ نشده تا عواقب اکتشافات خود را بداند، بنابراين فعاليتهاى او براى کشف چيزهاى جديد مىباشد نه خرابى و ويراني. آنقدر فعاليتهاى فراوان برايش فراهم سازيد تا بتواند کنجکاوى خود را گسترش دهد. البته او بدون کمک شما نيز مىتواند تجربه و اکتشافات کند، اما اگر محيط اطراف او از محرک غنى باشد تمايل او براى يادگيرى افزايش خواهد يافت.
|
|
اين کودک نوپاى شما است که تصميم مىگيرد چهقدر براى اکتشاف و ماجراجوئى آماده است، لذا تا آن مقدار که اعتماد به نفس او اجازه مىدهد بيشتر پيش نخواهد رفت. وقتى پيامهاى غيرکلام او مىگويند که دوست دارد بيشتر ياد بگيرد، در اين صورت مىتوانيد آمادگى او را با اطمينان دادن به وى که لازم نيست از چيزى بترسد يا با قول دادن براى اکتشاف بيشتر ترغيب کنيد. با اين حال اگر مجبور هستيد براى کنجکاوى کودک خود محدوديت ايجاد کنيد، براى او توضيح دهيد که برخى چيزهاى مشخص (يا مناطق خاصى از خانه) خارج از محدوده و ممنوع است، در نتيجه کنجکاوى او را به نواحى ديگر هدايت کنيد.
|
|
| بازشناسى هيجانهاى کودک نوپاى شما از خلال زبان بدن کنجکاوى
|
|
همانطور که کودک شما تلاش مىکند، روشهاى جديد بازى و دستکارى اشياء را کشف کند. مشغول تجربهآموزى از کارهاى معمول روزانه مىباشد.
|
|
در دوازدهماهگي، بهعنوان مثال، ممکن است قاشق خود را به آرامى بر روى صندلى مخصوص خود فشار دهد، بعد با آن تندتر ضربه بزند يا آن را به آرامى از گوشهاى به پائين بيندازد و غيره. هر بار روشهاى جديد ضربه زدن با قاشق را کشف مىکند. او شيطنت نمىکند، بلکه فقط بهطور طبيعى کنجکاوى مىکند.
|
|
همانطور که کودک شما به دوسالگى نزديک مىشود، استفاده از سمبلها و نشانهها را آغاز مىکند. بدين معنا است که مىتواند از يک شيء براى نشان داده شيء ديگر استفاده کند. يک ساختمان آجرى مىتواند يک فيل 'بشود' يا يک عروسک، خواهر بزرگتر او 'شود' . توانائى او در برداشتن قدم لرزان اين اجازه را مىدهد که مکانهائى را که قبلاً نمىتوانست به آنها دست پيدا کند کشف نمايد.
|
|
|
در اين سن، اخم اغلب نشان مىدهد که او گيج شده و به تمام و کمال معنى يک رخ داد را نگرفته و لزوماً ناشى از عصبانيت نمىباشد. ماهيچههاى چشمان او منقبض مىشود و خطهاى کوچکى در بالاى ابروان او ظاهر مىگردد.
|
|
| بهطرف جلو متمايل گشته و خيره مىشود
|
|
گرچه اين حرکت، خام و ناپخته بهنظر مىرسد (اگر يک بزرگسال اين رفتار را نشان دهد بدون شک چنين فکر مىکنيد که اين علامت کنجکاوى است) لذا بهجاى اينکه به او بگوئيد خوب نيست خيره شود (چرا که آنقدر مشغول و مبهوت شده که آن چيز شگفتآور او را به خيره نگاه کردن واداشته)، تلاش کنيد او را از ابهام خارج کنيد.
|
|
| در فواصل نزديک حرکت مىکند
|
|
يک کودک نوپا در اين سن آشنائى چندان با مفهوم فاصلهٔ اجتماعى (بين فردي) ندارد. ممکن است کاملاً از درک اين مطلب عاجز باشد که ديگران از اينکه کسى درست کنار آنها بايستد و مستقيم در چهرهٔ آنها زُل بزند، ناراحت مىشوند، اما اگر نسبت به کسى که مىبيند کنجکاو شود، اين کارى است که دقيقاً انجام مىدهد.
|
|
|
کودک شما از طريق لمس و دستکارى دربارهٔ دنياى پيرامون خود، کيفيت و ويژگىهاى اشياء محيط اطرفش چيزهائى مىآموزد. اين فعاليتها بيان طبيعى کنجکاوى او است، اگرچه اين رفتارها گاهى شما را نگران مىکند (بهعنوان مثال، در موردى که او بخواهد به يک شيء زينتى ارزشمند کنجکاوى نشان دهد).
|
|
| شما را بهسمت خاصى مىکشاند
|
|
وقتى چيزى يا کسى را ببيند که دربارهٔ شناخت آن نامطمئن باشد ممکن است اولين واکنش او کشيدن شما بهسمت آن سوژه باشد، به اين اميد که بتوانيد توضيحى به او بدهيد. بدون اينکه چيزى به شما بگويد، او فرض را بر اين مىگذارد که از مقاصد پنهان و درون او آگاه هستيد.
|