بثورات داروئی

واکنش‌هاى پوستى که در اثر حساسيت به داروها ايجاد مى‌شوند، مى‌توانند از بثورات پوستى خفيف تا يک پوست‌اندازى سمّى (پمفيگوس خوانده مى‌شود) متغيير باشند. شروع اين عارضه ممکن است ناگهانى (مثل بثورات پوستى بعد از پنى‌سيلين) باشد و يا چند ساعت يا چند روز به تأخير افتد. اين بثورات ممکن است به‌صورت پاپول‌هاى کوچک به‌ويژه روى بازوها و تنه يا به شکل تاول‌هاى کوچک روى پوست و لايه‌هاى مخاطى آغاز شود. خاراندن به‌طور مسلم ظاهر اين بثورات را تغيير مى‌دهد. داروهاى رايجى که با بثورات داروئى همراه هستند عبارتند از: پنى‌سيلين، سولفوناميدها، آمپى‌سيلين، اريترومايسين، نيتروفورانتوئين (فورادانتين)، باربيتورات‌ها، هيدانتوئين، ترکيبات يددار، ايزونيازيد، متيل دوپا، هيدرالازين و اتامبوتول. تب اغلب با اين بثورات همراه است.

درمان

اين بثورات معمولاً بعد از قطع دارو برطرف مى‌شوند و درمان ديگرى لازم نيست. با اين حال بعد از قطع دارو برخى واکنش‌ها بروز مى‌کنند (مثلاً با آمپى‌سيلين) در صورتى‌که چند دارو به‌طور هم‌زمان مصرف مى‌شوند، کليهٔ داروها را مى‌توان قطع کرد و دوباره مصرف آنها را به‌صورت جداگانه آغاز کرد تا داروى عارضه‌دار مشخص شود. آنتى‌هيستامين‌ها در رفع خارش مفيد هستند. در صورت خشکى پوست، مى‌توان پوست را چرب کرد. اگر ادامهٔ مصرف دارو لازم باشد، کورتيکواستروئيد خوراکى ممکن است براى کاهش التهاب تجويز شود.