یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

صبحست ساقیا می چون آفتاب کو


صبحست ساقیا می چون آفتاب کو    خاتون آب جامه‌ی آتش نقاب کو
چون لعل آبدار ز چشمم نمی‌رود    از جام لعل فام عقیق مذاب کو
در مانده‌ایم با دل غمخواره می کجاست    در آتشیم با جگر تشنه آب کو
اکنون که مرغ پرده‌ی نوروز می‌زند    ای ماه پرده ساز خروش رباب کو
دردیکشان کوی خرابات عشق را    بیرون ز گوشه‌ی جگر آخر کباب کو
گفتم چو بخت خویش مگر بینمت بخواب    لیکن ز چشم مست تو پروای خواب کو
خواجوکه یک نفس نشدی خالی از قدح    مخمور تا بچند نشیند شراب کو


همچنین مشاهده کنید